Suara Suresi
    SÜLEYMAN ATEŞ MEALİ
    Rahmân ve rahîm olan Allah´ın adıyla
    1. Tâ sin mim.
    2. Şunlar o apaçık Kitabın âyetleridir.
    3. Herhalde sen, inanmıyorlar diye neredeyse kendini helâk edeceksin!
    4. Dilesek onların üzerine gökten bir mu´cize indiririz de boyunları ona eğilir (inanırlar).
    5. Rahmân´dan onlara hiçbir yeni Zikir (uyarı) gelmez ki, mutlaka ondan yüz çevirici olmasınlar.
    6. Yalanladılar ama, alay edip durdukları şeyin haberleri, yakında kendilerine gelecektir.
    7. Yere bakmadılar mı orada her çeşit güzel çifti bitirmişiz?
    8. Şüphesiz bunda bir ibret vardır, ama yine çokları inanıcı değillerdir.
    9. Şüphesiz Rabbin, işte üstün O´dur merhamet eden O´dur.
    10. Rabbin Mûsâ´ya seslendi: "O zâlim kavme git!"
    11. "Fir´avn´ın kavmine. Onlar (kötülüklerden) korunmayacaklar mı?"
    12. (Mûsâ): "Rabbim, dedi, ben, onların beni yalanlayacaklarından korkuyorum."
    13. Göğsüm daralıyor, dilim açılmıyor (tutukluk yapıyor), onun için Hârûn´a da elçilik ver."
    14. "Hem benim üzerimde onlara karşı işlediğim bir günâh da var (onlardan bir adam öldürmüştüm); onların beni öldürmelerinden korkuyorum."
    15. (Allâh): "Hayır, dedi, ikiniz de âyetlerimizle gidin, biz sizinle beraberiz, (aranızda geçecekleri) dinliyoruz."
    16. "Fir´avn´e giderek deyin ki: "Biz âlemlerin Rabbinin elçisiyiz."
    17. "İsrâil oğullarını bizimle beraber gönder."
    18. (Gittiler, Allâh´ın emrini duyurdular. Fir´avn) Dedi ki: "Biz seni, içimizden bir çocuk olarak yetiştirmedik mi? Ömründe nice yıllar aramızda kalmadın mı?"
    19. "Ve sonunda o yaptığını da yaptın, sen nankörlerden birisin."
    20. (Mûsâ): "Onu yaptığım zaman sapıklardan idim" dedi.
    21. "Sizden korkunca aranızdan kaçtım, sonra Rabbim bana hükümdarlık verdi ve beni elçilerden yaptı"
    22. "O başıma kaktığın ni´met de İsrâil oğullarını köle yapman(yüzünden)dir. (Onları köle diye kullanıp erkek çocuklarını kesmeseydin, senin eline düşmezdim)"
    23. Fir´avn dedi ki: "(Ey Mûsâ) âlemlerin Rabbi nedir?"
    24. (Mûsâ): "Göklerin, yerin ve ikisi arasında bulunan her şeyin Rabbidir. Eğer gerçekten inanan kimseler iseniz (bunu anlarsınız)," dedi.
    25. (Fir´avn): Çevresinde bulunanlara: "İşitiyor musunuz?" dedi.
    26. (Mûsâ): "O sizin de Rabbiniz, önceki atalarınızın da Rabbidir" dedi.
    27. (Fir´avn): "Size gönderilen bu elçiniz mutlaka delidir" dedi.
    28. (Mûsâ): "Eğer düşünürseniz O, doğunun batının ve bunlar arasında bulunanların da Rabbidir" dedi.
    29. (Fir´avn ey Mûsâ): "Andolsun ki benden başka tanrı edinirsen, seni mutlaka zindana atılanlardan yapacağım" dedi.
    30. (Mûsâ, peki): "Sana (doğruluğumu) kanıtlayan apaçık bir şey getirmiş olsam da mı?" dedi.
    31. (Fir´avn): "Eğer doğrulardansan onu getir (bakalım)," dedi.
    32. (Mûsâ), asâsını attı, bir de (baktılar ki) o apaçık bir ejderha!
    33. Elini (koltuğunun altından) çıkardı; o da, bakanlara parıl parıl parlayan bir şey oluverdi.
    34. (Fir´avn), çevresindeki ileri gelenlere: "Bu dedi, bilgin bir büyücüdür."
    35. "Büyüsüyle sizi toprağınızdan çıkarmak istiyor. Ne buyurursunuz?"
    36. Dediler ki: "Onu ve kardeşini eğle, kentlere toplayıcılar gönder."
    37. "Bütün bilgin büyücüleri sana getirsinler."
    38. Derken büyücüler belli bir günün belirlenen vaktinde bir araya getirildi.
    39. Halka da: "Siz de toplanır mısınız?" denildi.
    40. "Umarız ki büyücüler üstün gelirse biz de onlara uyarız."
    41. Büyücüler gelince Fir´avn´e: "Eğer üstün gelenler biz olursak, bize mutlaka bir ücret var değil mi?" dediler.
    42. "Evet dedi, hem o takdirde siz (bana) yakınlardan olacaksınız."
    43. Mûsâ onlara: "Atacağınızı atın!" dedi.
    44. İplerini ve değneklerini attılar ve "Fir´avn´ın şerefine biz, elbette biz gâlib geleceğiz" dediler.
    45. Mûsâ da asâsını attı. Birden o, onların uydurduklarını yutmağa başladı.
    46. Derhal büyücüler secdeye kapandılar:
    47. Dediler: "Âlemlerin Rabbine inandık."
    48. "Mûsâ´nın ve Hârûn´un Rabbine."
    49. (Fir´avn) dedi: "Ben size izin vermeden mi ona inandınız? O, size büyü öğreten büyüğünüzdür. Öyleyse (size ne yapacağımı) yakında bileceksiniz: Ellerinizi ve ayaklarınızı çapraz olarak keseceğim ve hepinizi asacağım!"
    50. "Zararı yok, dediler, (nasıl olsa) biz Rabbimize döneceğiz."
    51. "Biz ilk inananlar olduğumuz için Rabbimizin, hatâlarımızı bağışlayacağını umarız."
    52. Mûsâ´ya: "Kullarımı geceleyin (Mısır´dan çıkar), yürüt; siz takibedileceksiniz." diye vahyettik.
    53. Fir´avn, (İsrâil oğullarının gittiğini duyunca) kentlere (asker) toplayıcılar gönderdi.
    54. "Şunlar, (şu İsrâil oğulları), az bir topluluktur" dedi.
    55. "Bizi kızdırmaktadırlar."
    56. "Biz, ihtiyatlı, koca bir cemaatiz."
    57. Böylece biz onları çıkardık: bahçeler(in)den, çeşmeler(in)den.
    58. Hazineler(in)den ve o güzel yer(lerin)den.
    59. Böylece bunları İsrâil oğullarına mirâs yaptık.
    60. (Fir´avn ve adamları), güneş doğarken onların ardına düştüler.
    61. İki topluluk (yaklaşıp) birbirini görünce Mûsâ´nın adamları: "İşte yakalandık!" dediler.
    62. (Mûsâ): "Hayır, dedi, Rabbim benimle beraberdir. Bana yol gösterecektir."
    63. Mûsâ´ya: "Değneğinle denize vur!" diye vahyettik. (Vurunca deniz) yarıldı, (on iki yol açıldı). Her bölüm, kocaman bir dağ gibi oldu.
    64. Ötekileri de buraya yaklaştırdık (Mûsâ ve adamlarının ardından, düşmanları da bu denizde açılan yollara girdiler).
    65. Mûsâ´yı ve beraberinde olanları tamamen kurtardık.
    66. Sonra ötekilerini boğduk (Mûsâ ve adamları karaya çıkınca deniz kapandı, Fir´avn ve adamları boğuldu).
    67. Muhakkak ki bunda bir ibret vardır, ama çokları inanmazlar.
    68. Şüphesiz Rabbin, işte üstün O´dur, merhamet eden O´dur.
    69. Onlara İbrâhim´in haberini de oku:
    70. Babasına ve kavmine: "Neye tapıyorsunuz?" demişti.
    71. "Putlara tapıyoruz, onların önünde ibâdete duruyoruz." dediler.
    72. "Peki, dedi, siz du´â ettiğiniz zaman onlar sizi işitiyorlar mı?"
    73. "Yahut size fayda veya zarar verebiliyorlar mı?"
    74. "Hayır, ama babalarımızın böyle yaptıklarını gördük, (onun için biz de böyle yapıyoruz)." dediler.
    75. "İşte gördünüz mü neye tapıyorsunuz?" dedi.
    76. "Siz ve eski atalarınız?"
    77. "Onlar benim düşmanımdır. Yalnız âlemlerin Rabbi (benim dostumdur)."
    78. "Beni yaratan ve bana yol gösteren O´dur."
    79. "Bana yediren ve içiren O´dur."
    80. "Hastalandığım zaman bana şifâ veren O´dur."
    81. "Beni öldürecek, sonra diriltecek O´dur."
    82. "Cezâ günü hatâmı bağışlayacağını umduğum da O´dur."
    83. "Rabbim, bana hüküm (hükümdarlık, bilgi) ver ve beni Sâlihler arasına kat."
    84. "Sonra gelenler arasında bana, bir doğruluk dili nasib eyle (sonraki nesiller arasında hayır ile anılmamı sağla)!"
    85. "Beni ni´met(i bol olan) cennetinin vârislerinden kıl."
    86. "Babamı da bağışla. Çünkü o, sapıklardandır.
    87. "(Kulların) diriltilecekleri gün, beni utandırma."
    88. "O gün ki, ne mal, ne de oğullar yarar vermez."
    89. "Ancak Allah´a sağlam ve temiz kalb getiren (yarar görür)."
    90. (O gün) cennet, korunanlara yaklaştırılır.
    91. Cehennem de azgınların karşısına çıkarılır.
    92. Onlara "Hani taptıklarınız nerede?" denilir.
    93. "O Allah´tan başka (taptıklarınız) size yardım ediyorlar mı, yahut kendilerine yardımları dokunuyor mu?"
    94. Onlar ve azgınlar, tepe taklak oraya atılırlar.
    95. İblis´in bütün askerleri de.
    96. Onlar orada (putlarıyle) çekişerek derler ki:
    97. "Vallahi biz apaçık bir sapıklık içinde imişiz!"
    98. "Çünkü sizi âlemlerin Rabbine eşit tutuyorduk."
    99. "Ama bizi saptıran o suçlulardır."
    100. "Şimdi artık bizim ne şefâ´atçilerimiz var",
    101. "Ne de sıcak bir dostumuz."
    102. "Âh keşke bir dönüşümüz daha olsa da inananlardan olsak!"
    103. Muhakkak ki bunda bir ibret vardır, ama yine çokları inanmazlar."
    104. Şüphesiz Rabbin, işte üstün O´dur, merhamet eden O´dur.
    105. Nûh kavmi de gönderilen elçileri yalanladı.
    106. Kardeşleri Nûh onlara: "Korunmaz mısınız?" demişti.
    107. "Ben size gönderilmiş güvenilir bir elçiyim."
    108. "Allah´tan korkun ve bana itâ´at edin."
    109. "Ben sizden, buna karşı bir ücret istemiyorum. Benim ücretim, yalnız âlemlerin Rabbine âittir."
    110. "Öyle ise Allah´tan korkun ve bana itâ´at edin."
    111. Dediler ki: "Sana bayağı kimseler uymuşken biz sana inanır mıyız?"
    112. Dedi ki: "Ben onların yaptıklarını(n iç yüzünü) bilmem (ben ancak görünüşe göre hüküm veririm)."
    113. "Anlayışınız olsa, onların hesabının Rabbime âit olduğunu bilirsiniz."
    114. "Ben inananları kovacak değilim."
    115. "Ben sadece apaçık bir uyarıcıyım."
    116. Dediler: "Ey Nûh, (bu dediğinden) vazgeçmezsen mutlaka taşlananlardan olacaksın."
    117. (Nûh): "Rabbim, dedi, kavmim beni yalanladı."
    118. "Benimle onların arasını aç (aramızda hükmet), beni ve benimle beraber bulunan mü´minleri kurtar!"
    119. Biz de onu ve onunla beraber bulunanları, dolu gemi içinde kurtardık.
    120. Sonra bunun ardından, geride kalanları boğduk.
    121. Muhakkak ki bunda bir ibret vardır, ama yine çokları inanmazlar.
    122. Şüphesiz Rabbin, işte üstün O´dur, merhamet eden O´dur.
    123. ´Âd (kavmi) de, gönderilen elçileri yalanladı.
    124. Kardeşleri Hûd onlara: "Korunmaz mısınız?" demişti.
    125. "Ben size gönderilmiş güvenilir bir elçiyim."
    126. "Allah´tan korkun ve bana itâ´at edin."
    127. "Ben sizden buna karşı bir ücret istemiyorum. Benim ücretim yalnız âlemlerin Rabbine âittir."
    128. "Siz her yol üzerine, (gelip geçenleri yanıltmak için) bir işâret yapıp da boş şeyle mi uğraşıyorsunuz?"
    129. "Belki ebedi yaşarsınız diye köşkler (ve müstahkem kaleler) ediniyorsunuz?"
    130. "(Bir kavmi) yakaladığınız zaman da zorbalar gibi yakalıyorsunuz."
    131. "Allah´tan korkun ve bana itâ´at edin."
    132. "Size bildiğiniz ni´metleri bol bol veren (Allâh)dan korkun."
    133. "O size verdi: davarlar, oğullar,"
    134. "Bahçeler, çeşmeler."
    135. "Doğrusu ben size büyük bir günün azâbı(nın çarpması)ndan korkuyorum."
    136. Dediler ki: "Öğüt versen de, öğüt verenlerden olmasan da bizce birdir."
    137. "Bu (davranışımız), sadece evvelkilerin ahlâkı (ve geleneği)dir."
    138. "Biz azâba uğratılacak değiliz."
    139. (Böylece) onu yalanladılar. Biz de onları helâk ettik. Muhakkak ki bunda bir ibret vardır, ama yine çokları inanmazlar.
    140. Şüphesiz Rabbin, işte üstün O´dur, merhamet eden O´dur.
    141. Semûd (kavmi) de gönderilen elçileri yalanladı:
    142. Kardeşleri Sâlih, onlara demişti ki: "Korunmaz mısınız?"
    143. "Ben sizin için güvenilir bir elçiyim."
    144. "Allah´tan korkun ve bana itâ´at edin."
    145. "Ben sizden buna karşı bir ücret istemiyorum. Benim ücretim yalnız âlemlerin Rabbine âittir."
    146. "Siz burada güven içinde bırakılacağınızı mı sanıyorsunuz?"
    147. "Böyle bahçelerde, çeşme başlarında?"
    148. "Ekinler ve yumuşak tomurcuklu güzel hurmalıklar arasında?"
    149. "Dağlardan ustalıkla evler yontuyorsunuz."
    150. "Allah´tan korkun ve bana itâ´at edin."
    151. "O aşırıların emrine uymayın."
    152. "Yeryüzünde bozgunculuk yapan, ıslah etmeyen o kimseler(in sözüyle hareket etmeyin)."
    153. "Dediler: "Sen, iyice büyülenmişlerdensin."
    154. "Sen de bizim gibi bir insansın. Eğer doğrulardansan bize bir mu´cize getir."
    155. Dedi: "İşte bu dişi deve (mu´cize)dir. (Bir gün) onun su içme hakkı var, belli bir günün su içme hakkı da sizin."
    156. "Sakın, ona bir kötülük dokundurmayın, sonra büyük bir günün azâbı sizi yakalar."
    157. Nihâyet onu kestiler, ama pişman oldular.
    158. Ve azâb onları yakaladı. Muhakkak ki bunda bir ibret vardır, ama yine çokları inanmazlar.
    159. Şüphesiz Rabbin, işte üstün O´dur, merhamet eden O´dur.
    160. Lût (kavmi) de gönderilen elçileri yalanladı.
    161. Kardeşleri Lût, onlara "Korunmaz mısınız?" demişti.
    162. "Ben sizin için güvenilir bir elçiyim."
    163. "Allah´tan korkun ve bana itâ´at edin."
    164. "Ben sizden buna karşı bir ücret istemiyorum. Benim ücretim yalnız âlemlerin Rabbine âittir.
    165. "Âlemlerin içinde erkeklere mi gidiyorsunuz?"
    166. "Ve Rabbinizin sizin için yarattığı eşlerinizi bırakıyorsunuz? Siz sınırı aşan bir kavimsiniz."
    167. Dediler: "Ey Lût, andolsun, eğer (bundan) vazgeçmezsen, mutlaka sürülenlerden olacaksın."
    168. (Lût) dedi: "Ben sizin bu işinize, (kadınları bırakıp erkeklere gidişinize) kızanlardanım."
    169. "Rabbim, beni ve âilemi bunların yaptıklarından kurtar!"
    170. Biz de onu ve âilesini tamamen kurtardık.
    171. Yalnız geride kalanlar arasında bulunan bir kocakarıyı (kurtarmadık).
    172. Sonra ötekilerini hep yıktık, helâk ettik.
    173. Ve üzerlerine bir yağmur yağdırdık, uyarıl(ıp da yola gelmey)enlerin yağmuru hakikaten çok kötü oldu!
    174. Muhakkak ki bunda bir ibret vardır, ama yine çokları inanmazlar.
    175. Şüphesiz Rabbin, işte üstün O´dur, merhamet eden O´dur.
    176. Eyke halkı da gönderilen elçileri yalanladı.
    177. Şu´ayb, onlara demişti ki: "Korunmaz mısınız?"
    178. "Ben sizin için güvenilir bir elçiyim."
    179. "Allah´tan korkun ve bana itâ´at edin."
    180. "Ben sizden, buna karşı bir ücret istemiyorum. Benim ücretim yalnız âlemlerin Rabbine âittir."
    181. "Ölçüyü tam yapın, eksiltenlerden olmayın."
    182. "Doğru terâzi ile tartın."
    183. "İnsanların haklarını kısmayın. Yeryüzünde bozgunculuk yaparak karışıklık çıkarmayın."
    184. "Sizi ve önceki nesilleri yaratandan korkun.
    185. Dediler: "Sen iyice büyülenmişlerdensin."
    186. "Sen de bizim gibi bir insansın, biz seni mutlaka yalancılardan sanıyoruz."
    187. "Eğer doğrulardansan o halde üzerimize gökten parçalar düşür."
    188. "Rabbim yaptığınızı daha iyi bilir" dedi.
    189. Onu yalanladılar, nihâyet o gölge gününün azâbı, kendilerini yakaladı. Gerçekten o, büyük bir günün azâbı idi.
    190. Muhakkak ki bunda bir ibret vardır ama yine çokları inanmazlar.
    191. Şüphesiz Rabbin, işte üstün O´dur, merhamet eden O´dur.
    192. Muhakkak ki o (Kur´ân), âlemlerin Rabbinin indirmesidir.
    193. Onu, er-Rûhu´l-Emin (güvenilir ruh, Cebrâil) indirdi:
    194. Senin kalbine; uyarıcılardan olman için,
    195. Apaçık Arapça bir dille.
    196. O(nun içeriği), evvelkilerin Kitaplarında da vardır.
    197. İsrâiloğulları bilginlerinin onu bilmesi de onlar için (Kur´ân´ın Güvenilir Rûh tarafından vahyedildiğine) yeterli bir delil değil mi?
    198. Biz onu yabancılardan birine indirseydik de,
    199. Onu onlara okusaydı, ona inanmazlardı:
    200. Biz onu, suçluların kalblerine öyle soktuk.
    201. Acı azâbı görünceye kadar da ona inanmazlar.
    202. Azâb onlara öyle ansızın gelir ki, onlar hiç farkında olmazlar.
    203. (Birden onu karşılarında bulunca) "Acaba bize süre verilir mi?" derler.
    204. Hâlâ bizim azâbımızı mı acele istiyorlar (doğru söyleyenlerden isen bizi tehdid ettiğin azâbı getir mi diyorlar)?
    205. Baksana, biz onları yıllarca yaşatsak,
    206. Sonra tehdid edildikleri (azâb) kendilerine gelse,
    207. O yaşatıldıkları (zevk-u sefâ sürdükleri) şeyler, kendilerine ne yarar sağlardı?
    208. Biz, hiçbir kenti helâk etmedik ki onun uyarıcıları olmasın (helâk etmeden önce mutlaka uyarıcı gönderdik).
    209. (Uyarıcılar) uyarırlardı. Biz zulmediciler değildik.
    210. O (Kur´â)n´ı şeytânlar (cinler) indirmedi.
    211. Bu, onlara yaraşmaz ve zaten yapamazlar da.
    212. Çünkü onlar, (meleklerin sözlerini) işitmekten uzaklaştırılmışlardır.
    213. Allâh ile beraber başka bir tanrı çağırma, sonra azâb edilenlerden olursun.
    214. En yakın akrabânı uyar.
    215. Ve sana uyan mü´minlere kanadını indir (onlara karşı mütevâzi ve şefkatli davran).
    216. Şâyet sana (uymaz) karşı gelirlerse: "Ben sizin yaptıklarınızdan uzağım," de.
    217. Gâlib ve esirgeyen (Allâh)´a tevekkül et.
    218. O, seni görür; Namaza durduğun zaman,
    219. Ve secde edenler arasında eğilip doğrulurken.
    220. Çünkü O, işitendir, bilendir.
    221. Şeytânların kime ineceğini size haber vereyim mi?
    222. Onlar, her günâhkâr yalancıya inerler.
    223. O yalancılar, (şeytânlara) kulak verirler, çokları da yalan söylerler.
    224. Şâ´irlere gelince onlara da azgınlar uyar.
    225. Baksana onlar, her vâdide şaşkın şaşkın dolaşırlar?
    226. Ve onlar yapmayacakları şeyleri söylerler.
    227. Ancak inananlar, iyi işler yapanlar, Allâh´ı çok ananlar ve kendilerine zulmedildikten sonra (rakiplerine) üstün gelmeğe çalışanlar böyle değildir. Zulmedenler, yakında nasıl bir devrime uğrayıp devrileceklerini bileceklerdir!