1. |
Andolsun kuşluk vaktına, |
2. |
(insanların) sükûna vardığı dem geceye ki, |
3. |
(Habîbim) Rabbim seni terketmedi. (Sana) darılmadı da. |
4. |
Elbette âhiret senin için dünyâdan hayırlıdır. |
5. |
Muhakkak Rabbin sana verecek de hoşnuud olacaksın. |
6. |
O, bir yetîm olduğunu bilib de (seni) barındırmadı mı? |
7. |
Seni (çocukluğunda) gaaib olmuş bulub da yolunu doğrultmadı mı? |
8. |
Seni, bir fakîr olduğunu bilib de, zengin yapmadı mı? |
9. |
O halde, yetime gelince: (Ona sakın) kahretme. |
10. |
Sâile gelince: (Onu) da azarlayıb koğma. |
11. |
Bununla beraber, Rabbinin ni´metini (durmayıb) söyle (anlat). |