|
| 1. | Andolsun kuşluk vaktına, |
| 2. | (insanların) sükûna vardığı dem geceye ki, |
| 3. | (Habîbim) Rabbim seni terketmedi. (Sana) darılmadı da. |
| 4. | Elbette âhiret senin için dünyâdan hayırlıdır. |
| 5. | Muhakkak Rabbin sana verecek de hoşnuud olacaksın. |
| 6. | O, bir yetîm olduğunu bilib de (seni) barındırmadı mı? |
| 7. | Seni (çocukluğunda) gaaib olmuş bulub da yolunu doğrultmadı mı? |
| 8. | Seni, bir fakîr olduğunu bilib de, zengin yapmadı mı? |
| 9. | O halde, yetime gelince: (Ona sakın) kahretme. |
| 10. | Sâile gelince: (Onu) da azarlayıb koğma. |
| 11. | Bununla beraber, Rabbinin ni´metini (durmayıb) söyle (anlat). |