Kıyamet Suresi
    GÜLTEKİN ONAN MEALİ
    Rahmân ve rahîm olan Allah´ın adıyla
    1. Hayır, kalkış (kıyamet) gününe and ederim.
    2. Ve yine hayır; kendini kınayıp duran nefse de and ederim.
    3. İnsan, onun kemiklerini bizim kesin olarak bir araya getirmeyeceğimizi mi sanıyor?
    4. Evet onun parmak uçlarını dahi derleyip (yeniden) düzene koymaya güç yetırenleriz.
    5. Ancak insan, gelecekte de suç işlemek/fücura devam etsin ister´.
    6. "Kıyamet günü ne zamanmış" diye sorar.
    7. Ama göz ´kamaşıp da kaydığı´,
    8. Ay karardığı,
    9. Güneş ve ay birleştirildiği zaman;
    10. İnsan o gün: "Kaçış nereye?" der.
    11. Hayır, sığınacak herhangi bir yer yok.
    12. O gün, ´sonunda varılıp karar kılınacak yer (müstakar)´ yalnızca rabbinin katıdır.
    13. İnsana o gün, önceden takdim ettikleri ve erteledikleri şeylerle haber verilir.
    14. Hayır; insan, kendi nefsine karşı bir basirettir.
    15. Kendi mazeretlerini ortaya atsa bile.
    16. Onu (Kuran´ı, kavrayıp belletmek için) aceleye kapılıp dilini onunla hareket ettirip durma.
    17. Şüphesiz, onu (kalbinde) toplamak ve onu (sana) okutmak bize ait (bir iş)tir.
    18. Şu halde, biz onu okuduğumuz zaman, sen de onun okunuşunu izle.
    19. Sonra muhakkak onu açıklamak bize ait (bir iş)tir.
    20. Hayır; siz çarçabuk geçmekte olanı (dünyayı) seviyorsunuz.
    21. Ve ahireti terkedip bırakıyorsunuz.
    22. O gün yüzler ışıl ışıl parlar.
    23. Rablerine bakıp durur.
    24. O gün, öyle yüzler vardır ki kararmış, ekşimiştir.
    25. Kendisine, beli büken işlerin yapılacağını anlamaktadır.
    26. Hayır; can, köprücük kemiğine gelip dayandığı zaman,
    27. "Son müdahaleyi yapacak kim" denir.
    28. Artık gerçekten, kendisi de bir ayrılık olduğunu anlamıştır.
    29. (Ölüm korkusundan) Ayaklar birbirine dolaştığında;
    30. O gün sevk yalnızca rabbinedir.
    31. Fakat o, ne doğrulamış ne de namaz kılmıştı.
    32. Ancak o, yalanlamış ve yüz çevirmişti.
    33. Sonra çalım satarak ehline (yakınlarına) gitmişti.
    34. Sen buna müstahaksın, dahasına müstahaksın.
    35. Yine müstahaksın, dahasına da müstahaksın.
    36. İnsan, ´kendi başına ve sorumsuz´ bırakılacağını mı sanıyor?
    37. Kendisi akıtılan meniden bir damla su değil miydi?
    38. Sonra bir alak oldu, derken (Tanrı, onu) yarattı ve bir ´düzen içinde biçim verdi´.
    39. Böylece ondan, erkek ve dişi olmak üzere çift kıldı.
    40. (Öyleyse Tanrı) Ölüleri diriltmeye güç yetiren değil midir?