1. |
Yo... Kasem ederim o kalkım gününe (yevm-i kıyame´ye) |
2. |
Yine yo... Kasem ederim o pişman cana (nefs-i levvame´ye) |
3. |
İnsan sanır mı ki derleyemeyiz kemiklerini? |
4. |
Evet derleriz kadir olarak tesviyeye bile parmaklarını |
5. |
Fakat insan ister önünde fücur etmesini |
6. |
Sorar: ne zaman diye o Kıyamet günü |
7. |
Ne vakıt ki o göz şimşek çakar |
8. |
Ve Ay tutulur |
9. |
Ve Güneş ve Ay toplanır |
10. |
Der o insan o gün: nereye kaçmalı? (eynel´mefer) |
11. |
Hayır hayır, yok bir siper |
12. |
Rabbınadır ancak o gün karar |
13. |
Ayıtılır insan o gün, yaptıklarile mukaddem, müahhar |
14. |
Doğrusu insan kendine karşı bir basîrettir |
15. |
Dökse de ortaya ma´ziretlerini |
16. |
Depretme ona dilini ivedinden onu |
17. |
Çünkü bize aiddir onun cem´i ve Kur´anı |
18. |
Biz okuduk mu o vakıt ta´kıyb et o Kur´anı |
19. |
Sonra bize aiddir yine onun beyanı |
20. |
Hayır hayır siz pişîni seviyorsunuz |
21. |
Ve Âhıreti bırakıyorsunuz |
22. |
Nice yüzler o gün ışılar parlar |
23. |
Rabbına nâzır |
24. |
Nice yüzler de o gün ekşir pusarır |
25. |
Anlar ki kendilerine bel kıran yapılır |
26. |
Hayır hayır ne zaman ki o can köprücüklere dayanır |
27. |
Ve denilir: kim var bir okuyacak? |
28. |
Ve sezer o dem temamelfirak |
29. |
Ve dolaşır el ayak, bacağa bacak |
30. |
Rabbınadır o gün yalnız mesak |
31. |
Fakat o ne sadaka verdi ne namaz kıldı |
32. |
Ve lâkin yalan dedi ve döndü |
33. |
Sonra da gerneşe gerneşe ehline gitti |
34. |
Gerektir sana o belâ gerek |
35. |
Evet, gerektir sana o belâ gerek |
36. |
Sanır mı insan muhmel bırakıla |
37. |
Değil miydi bir nutfe dökülen menîden? |
38. |
Sonra bir aleka, oldu derken biçimine koydu, derken tesviye etti de |
39. |
Yapdı ondan da iki eşi: erkek ve dişi |
40. |
O, ölüleri diriltmeye kadir değil mi? |