Zariyat Suresi
    İSKENDER ALİ MİHR MEALİ
    Rahmân ve rahîm olan Allah´ın adıyla
    1. Savurarak esip dağıtan rüzgârlara andolsun!
    2. Ve de yük taşıyanlara (yağmur yüklü bulutlara).
    3. Sonra kolayca akıp gidenlere (süzülenlere).
    4. Hem de emrederek (işleri), (görevli meleklere) taksim edenlere (andolsun ki...)
    5. Muhakkak ki size vaadolunanlar kesinlikle doğrudur.
    6. Ve muhakkak ki dîn (hesap görme; mükâfat veya ceza), kesinlikle vuku bulacaktır (gerçekleşecektir).
    7. Ve dairesel yollara sahip olan semaya andolsun.
    8. Muhakkak ki siz, mutlaka ihtilâflı bir söz (düşünce) içindesiniz.
    9. Döndürülmüş olan kişi, ondan çevrilir.
    10. Yalancılar kahrolsun!
    11. Onlar ki cehalet içinde, gaflette olanlardır.
    12. “Dîn günü (hesap günü) ne zaman?” diye sorarlar.
    13. O gün onlar, ateşe atılarak (fitnelerinin karşılığı olarak) azaba maruz bırakılırlar.
    14. Fitnenizi (yalanladığınızı) tadın! Bu, sizin acele istemiş olduğunuz şeydir.
    15. Muhakkak ki takva sahipleri, cennetlerde ve pınarlardadır.
    16. Rab´lerinin onlara verdiği şeyi alanlar; muhakkak ki onlar, bundan önce muhsin olanlardır.
    17. Onlar geceden uyudukları şey (zaman parçası) çok az olanlardı.
    18. Ve onlar, seher vakitlerinde mağfiret dilerler.
    19. Ve onların mallarında isteyenlerin ve mahrum olanların (isteyemeyenlerin) hakkı vardır.
    20. Yakîn hasıl edenler için yeryüzünde (Allah´ın) âyetleri vardır.
    21. Ve kendi nefslerinizde de (âyetler) vardır. Hâlâ görmüyor musunuz?
    22. Ve semada sizin rızkınız ve vaadolunduğunuz şeyler vardır.
    23. İşte Rabbe, semaya ve yere andolsun ki; şüphesiz o, mutlaka sizlerin konuştuğunuz şeyler kadar haktır.
    24. Hz. İbrâhîm´in ikram edilen misafirlerinin haberi sana geldi mi?
    25. Onun yanına geldikleri zaman “selâm” dediler. (Hz. İbrâhîm de): “Selâm yabancı kavim.” dedi.
    26. Bunun üzerine (Hz. İbrâhîm) gizlice ailesinin yanına gidip hemen (kızarmış) semiz bir buzağı getirdi.
    27. Böylece onu (yemeği) onlara yaklaştırdı (ikram etti): “Yemez misiniz?” dedi.
    28. Fakat onlardan korktuğunu hissetti: “Korkma!” dediler. Ve onu alîm bir erkek çocukla müjdelediler.
    29. Bunun üzerine hanımı (bu haberi) çığlık atarak karşıladı. Ve yüzüne vurarak: “Ben kısır ihtiyar bir kadınım.” dedi.
    30. “Senin Rabbinin buyurduğu şey işte budur.” dediler. Muhakkak ki O; Hakîm´dir (hüküm ve hikmet sahibidir), Alîm´dir.
    31. (Hz. İbrâhîm): “Öyleyse ey elçiler! Söylemek istediğiniz şey nedir?” dedi.
    32. Dediler ki: “Muhakkak ki biz, mücrim bir kavme gönderildik.”
    33. Onların üzerlerine balçıktan taşlar yollamak için.
    34. Onlar, Rabbinin katında haddi aşanlar için işaretlenmiş olan (taşlardır).
    35. Sonra orada mü´minlerden kim varsa çıkardık.
    36. Fakat orada, bir evden başkasında, müslümanlardan (bir kimse) bulamadık.
    37. Ve orada elîm azaptan korkanlar için delil bıraktık.
    38. Ve Hz. Musa´da (da deliller vardır). Onu firavuna apaçık bir sultanla (mucize ile) göndermiştik.
    39. Fakat o, etrafındakilerle yüz çevirdi ve: “O bir sihirbaz veya delidir.” dedi.
    40. Sonunda onu ve ordularını yakaladık ve böylece onları kınanmış olarak denize attık.
    41. Ve Ad (kavminde) de (ibretler, deliller vardır). Onlara, “yok edici” bir rüzgâr göndermiştik.
    42. (O rüzgâr), üzerinden geçtiği (hiç)bir şeyi bırakmayarak, mutlaka kül gibi toz haline getirdi.
    43. Ve Semud (kavminde) de (ibretler, deliller vardır). Onlara: “Bir süre metalanın (yararlanın).” denilmişti.
    44. Fakat Rab´lerinin emrinden çıktılar. Bunun üzerine, onlar bakıyorlarken, kendilerini yıldırım aldı.
    45. O zaman ayağa kalkmaya muktedir olamadılar. Ve onlar “yardım edilenler” olmadılar.
    46. Ve ondan evvel Nuh kavmi de… Muhakkak ki onlar fasık bir kavimdi.
    47. Ve sema; Biz onu büyük bir kudret ile bina ettik. Ve muhakkak ki (onu) genişletici olan elbette Biziz.
    48. Ve yeryüzü; onu döşek yaptık. İşte ne güzel düzenleyici.
    49. Ve Biz, herşeyden (zıttıyla kaim kılarak) çift yarattık. Umulur ki böylece siz tezekkür edersiniz.
    50. Öyleyse Allah´a firar edin (kaçın ve sığının). Muhakkak ki ben, sizin için O´ndan (Allah tarafından gönderilmiş) apaçık bir nezirim.
    51. Ve Allah ile beraber başka ilâhlar kılmayın. Muhakkak ki ben, sizin için O´ndan (Allah tarafından gönderilmiş) apaçık bir nezirim.
    52. İşte böyle, onlardan öncekiler de, (kendilerine) gelen resûle “sihirbazdır veya mecnundur”dan başka bir şey demediler.
    53. Onu (resûle “sihirbaz veya mecnun” demeyi, sonrakilere) vasiyet mi ettiler? Hayır, onlar azgın bir kavimdir.
    54. O halde onlardan yüz çevir, artık sen kınanacak değilsin.
    55. Ve öğüt verip hatırlat. Muhakkak ki tezekkür, mü´minlere fayda verir.
    56. Ve Ben, insanları ve cinleri (başka bir şey için değil, sadece) Bana kul olsunlar diye yarattım.
    57. Onlardan (hiç)bir rızık istemiyorum ve Beni doyurmalarını da istemiyorum.
    58. Muhakkak ki Allah; O, rızık verendir, güç, kuvvet sahibidir.
    59. İşte muhakkak ki zulmedenlerin (azaptan) nasibi, arkadaşlarının nasibi (azabı) gibidir. Artık Benden (azabı) acele istemesinler.
    60. Bu durumda vaadolundukları (kıyâmet) günü sebebiyle inkâr edenlerin vay haline.