|
| 1. | Ey Nebî (Peygamber), Allah´a karşı takva sahibi ol! Ve kâfirlere ve münafıklara itaat etme! Muhakkak ki Allah; Alîm´dir (en iyi bilen), Hakîm´dir (hüküm ve hikmet sahibi). |
| 2. | Ve sana Rabbinden vahyedilene tâbî ol. Muhakkak ki Allah, yaptığınız şeylerden haberdardır. |
| 3. | Ve Allah´a tevekkül et. Ve Allah, vekil olarak yeter. |
| 4. | Allah bir adama göğsünde iki kalp kılmadı (yaratmadı). Zihar yaptığınız (sen bana benim annemin sırtı gibisin diyerek boşamak istediğiniz) zevcelerinizi sizin anneleriniz kılmadı. Ve evlâtlıklarınızı, sizin oğullarınız kılmadı. İşte bunlar sizin ağızlarınızdaki sözlerdir. Ve Allah hakkı söyler. Ve O, (Kendine ulaştıran) yola hidayet eder. |
| 5. | Onları (evlâtlıklarınızı) babalarının namı ile çağırın. Bu, Allah´ın katında daha adaletlidir. Eğer onların babalarını bilmiyorsanız, o zaman onlar, dînde sizin kardeşleriniz ve dostlarınızdır. Ve hata ettiğiniz şeylerden dolayı sizin için günah yoktur. Fakat kalplerinizin taammüden (kasten) yaptırdığı şeylerden (günah vardır). Ve Allah Gafûr´dur (günahları sevaba çeviren), Rahîm´dir (Rahîm esmasıyla tecelli eden). |
| 6. | Nebî (Peygamber), mü´minler için kendi nefslerinden daha evlâdır (yakındır). Ve O´nun (Nebî´nin) zevceleri, onların anneleridir. Ve rahim sahipleri (akrabalar), onlar birbirlerine, Allah´ın Kitab´ında, mü´minlere ve muhacirlere yakın olduklarından daha yakındır. Ancak dostlarınıza iyilik yapmanız hariç. İşte bunlar, Kitab´ta satır satır yazılıdır. |
| 7. | O zaman ki; Biz, nebîlerden onların misaklerini almıştık. Ve senden ve Hz. Nuh´tan ve Hz. İbrâhîm´den ve Hz. Musa´dan ve Meryemoğlu Hz. İsa´dan ve onlardan ağır bir misak aldık. |
| 8. | Sadıklara sadakatlerini sorması içindir. Ve kâfirlere elîm bir azap hazırladı. |
| 9. | Ey âmenû olanlar (Allah´a ulaşmayı dileyenler)! Allah´ın sizin üzerinizdeki ni´metini hatırlayın. Size (üzerinize) ordular gelmişti. O zaman, onların üzerine, rüzgâr ve sizin göremediğiniz ordular gönderdik. Ve Allah, yaptığınız şeyleri görendir. |
| 10. | Onlar, sizin yukarınızdan ve aşağınızdan üzerinize geldiği ve gözlerin yıldığı ve kalplerin hançereye ulaştığı (yüreklerin ağza geldiği) zaman, Allah´a karşı zanlarda bulunuyordunuz. |
| 11. | Orada mü´minler imtihan edildiler. Şiddetli sarsıntı ile sarsıldılar. |
| 12. | Ve münafıklar ve kalplerinde maraz (hastalık, şüphe) bulunanlar: "Allah ve resûlü gururdan (aldatmaktan) başka bir şey vaadetmedi." diyorlardı. |
| 13. | Ve onlardan bir taife (topluluk): "Ey Yesrib (Medine) halkı, sizin için (burada) duracak yer yok! Artık dönün." dedi. Onlardan (diğer) bir grup, peygamberden: "Muhakkak ki evlerimiz muhafazasızdır (korumasızdır)." diyerek izin istiyorlardı. Ve evleri korumasız değildi, sadece (savaştan) kaçmak istiyorlardı. |
| 14. | Ve eğer onların üzerine, onun (şehrin) her tarafından girilseydi ve sonra da fitne (çıkarmaları) istenseydi, mutlaka ona (fitneye, karışıklığa) gelirlerdi (fitne çıkarırlardı). Pek azı hariç, orada kalmazlardı. |
| 15. | Ve andolsun ki onlar, daha önce geri dönüp kaçmayacaklarına dair Allah´a ahd vermişlerdi. Ve Allah´ın ahdi bir mesuliyettir (sorumluluktur). |
| 16. | De ki: "Eğer ölümden veya öldürülmekten kaçarsanız firar (kaçış), size bir fayda sağlamaz. O zaman az bir süre hariç, metalandırılmazsınız." |
| 17. | De ki: "Eğer Allah sizin için bir kötülük dilese, sizi Allah´tan kim korur (koruyabilir)? Veya sizin için rahmet dilese..." Onlar Allah´tan başka kendilerine dost ve yardımcı bulamazlar. |
| 18. | Sizden muavvik olanları (Peygamber Efendimiz (S.A.V)´e yardıma mani olanları) ve kardeşlerine: "Bize gelin." diyenleri, Allah kesinlikle biliyordu. Ve onlar, pek azı hariç, savaşa gelmezler. |
| 19. | Size karşı cimridirler. Fakat korku gelince, ölümden dolayı üstüne baygınlık çökmüş kimse gibi gözleri dönmüş olarak sana baktıklarını görürsün. Hayra karşı, keskin dilleri ile (yaralayıcı sözlerle) sizi incitirler. İşte onlar mü´min değildirler. Bu sebeple Allah, onların amellerini heba etti (yok etti). Ve işte bu, Allah´a göre çok kolay oldu. |
| 20. | Onlar (münafıklar), birliklerin (düşman birliklerinin) gitmediğini sanıyorlar. Eğer birlikler gelseler, Arapların arasında olup (arasına karışıp), sizin haberlerinizi sormak isterlerdi. Ve şâyet sizin aranızda olsalardı, pek azı hariç, savaşmazlardı. |
| 21. | Andolsun ki, sizin için ve Allah´a ve ahiret gününe (Allah´a ulaşma gününe) ulaşmayı dileyen ve Allah´ı çok zikredenler için, Allah´ın Resûl´ünde güzel bir örnek vardır. |
| 22. | Ve mü´minler, (düşman) birliklerini gördükleri zaman: "Bu (zafer), Allah´ın ve O´nun Resûl´ünün vaadettiği şey. Allah ve O´nun Resûl´ü doğru söyledi." dediler. Ve bu, onların sadece îmânlarını ve teslimiyetlerini arttırdı. |
| 23. | Mü´minlerden bir kısım erkekler, Allah´a yaptıkları ahde (savaşta şehit oluncaya kadar sebat edeceklerine dair verdikleri söze) sadık kaldılar. Böylece onlardan bir kısmı verdiği sözü yerine getirdi (şehit oldu), bir kısmı da (şehit olmayı) bekliyorlar. Ve onlar, (ahdlerinden) bir şey değiştirmediler. |
| 24. | (Bu), Allah´ın sadıkları sadakatlerinden dolayı mükâfatlandırması ve münafıklara azap etmesi veya dilerse tövbelerini kabul etmesi içindir. Muhakkak ki Allah, Gafûr´dur (mağfiret eden, günahları sevaba çeviren), Rahîm´dir (rahmet eden, Rahîm esmasıyla tecelli eden). |
| 25. | Ve Allah, kâfirleri öfkeleriyle geri çevirdi, bir hayra nail olamadılar (gâlip gelemediler). Ve Allah, savaşta mü´minlere (onları gâlip kılarak) kâfi geldi. Ve Allah; Kaviyy´dir (kuvvetli), Azîz´dir (yüce, gâlip). |
| 26. | Ve kitap ehlinden onlara arka çıkanları (yardım edenleri) kalelerinden indirdi. Ve onların kalplerine korku düşürdü. Bir kısmını öldürüyordunuz ve bir kısmını esir alıyordunuz. |
| 27. | Ve sizi onların topraklarına, diyarlarına (ülkelerine), mallarına ve ayak basmadığınız arazilerine varis kıldı. Ve Allah herşeye kaadirdir. |
| 28. | Ey Nebî (Peygamber)! Zevcelerine de ki: "Eğer dünya hayatını ve onun ziynetini istiyorsanız, o zaman gelin sizi metalandırayım (mehrinizi vereyim). Ve sizi güzel bir bırakışla boşayayım." |
| 29. | Ve eğer siz, Allah´ı ve O´nun Resûl´ünü ve ahiret yurdunu istiyorsanız, o taktirde muhakkak ki Allah, aranızdan muhsin kadınlar için büyük ecir (mükâfat) hazırladı. |
| 30. | Ey Peygamber Hanımları! İçinizden kim açıkça bir fuhuşla (kötülükle), gelirse (yaparsa), ona azap iki kat artırılır. Ve bu, Allah´a göre kolaydır. |
| 31. | Ve sizden kim, Allah ve O´nun Resûl´üne kanitin olursa (huşû ile bağlanırsa) ve salih amel (nefs tezkiyesi) yaparsa ona, ecrini iki kat veririz. Ve onun için Biz, kerim rızık hazırladık. |
| 32. | Ey Peygamber Hanımları! Siz (diğer) kadınlardan biri gibi değilsiniz. Eğer takva sahibi iseniz artık sözü yumuşak söylemeyin (erkeklerle çekici bir şekilde konuşmayın). O taktirde kalbinde maraz (nifak, fitne, şehvet) bulunan kimse tamah eder (arzu duyar). Ve maruf (ciddî) söz söyleyin. |
| 33. | Ve evlerinizde karar kılın (oturun). Evvelki cahiliyye zamanındaki gibi (ziynetlerinizi) açmayın. Namazı ikame edin ve zekâtı verin. Allah ve O´nun Resûl´üne itaat edin. Ey ehli beyt! Allah sadece sizden günahları gidermek ve sizi tertemiz temizlemek istiyor. |
| 34. | Ve evlerinizde Allah´ın âyetlerinden okunanları ve hikmeti zikredin. Muhakkak ki Allah; Lâtif´tir (lütuf sahibi), Habîr´dir (herşeyden haberdar). |
| 35. | Gerçekten İslâm olan (Allah´a teslim olan) erkekler ve İslâm olan kadınlar ve mü´min erkekler ve mü´min kadınlar, kanitin olan erkekler ve kanitin olan kadınlar, sadık erkekler ve sadık kadınlar, sabreden erkekler ve sabreden kadınlar, (Rabbine) huşû duyan erkekler ve huşû duyan kadınlar, sadaka veren erkekler ve sadaka veren kadınlar, oruç tutan erkekler ve oruç tutan kadınlar, ırzlarını koruyan erkekler ve ırzlarını koruyan kadınlar ve Allah´ı çok zikreden erkekler ve (çok) zikreden kadınlar! Allah, onlar için mağfiret ve azîm bir ecir (mükâfat) hazırladı. |
| 36. | Ve mü´min erkek ve mü´min kadının, Allah ve O´nun Resûl´ü, onlar için bir işin olmasına hükmettiği (karar verdiği) zaman, kendi işlerinde seçim hakkı olamaz. Ve kim, Allah ve O´nun Resûl´üne asi olursa (itaat etmezse), o taktirde apaçık bir dalâlet ile sapmış olur. |
| 37. | Ve Allah´ın, onu ni´metlendirdiği ve senin de kendisini ni´metlendirdiğin kişiye: “Zevceni (kendine) tut (boşama) ve Allah´a karşı takva sahibi ol.” demiştin. Allah´ın açıklayacağı şeyi nefsinde saklıyordun. Ve insanlardan korkuyordun (çekiniyordun). Allah, (Kendisinden) korkman (çekinmen) için daha çok hak sahibidir. Sonra Zeyd, ondan alâkasını kesince onu, seninle evlendirdik ki, evlâtlıklarının kendileriyle ilişkilerini kestikleri (boşadıkları) kadınların evlenmelerinde, mü´minlerin üzerinde bir zorluk olmasın diye. (Böylece) Allah´ın emri yerine getirilmiş oldu. |
| 38. | Nebî için, Allah´ın O´na farz kıldığı şeyi (yerine getirmesinde) O´na bir güçlük yoktur. Daha önce gelip geçenler için de Allah´ın sünneti buydu. Allah´ın emri, taktir edilmiş bir kader idi (yerine getirildi). |
| 39. | Onlar (nebîler, peygamberler), Allah´ın risaletini tebliğ ederler ve O´na huşû duyarlar ve Allah´tan başka hiç kimseden korkmazlar. Ve Allah, hesap görücü olarak kâfidir. |
| 40. | Muhammed (A.S), sizin erkeklerinizden hiçbirinin babası olmamıştır (değildir). Fakat Allah´ın Resûl´ü ve Nebîler´in (Peygamberler´in) Hatemi´dir (Sonuncusu). Allah, herşeyi en iyi bilendir. |
| 41. | Ey âmenû olanlar! Allah´ı çok zikirle (günün yarısından fazla) zikredin. |
| 42. | Ve O´nu, sabah akşam tesbih edin. |
| 43. | Sizi (nefsinizin kalbini), karanlıklardan aydınlığa çıkarmak için, üzerinize salâvât (vasıtasıyla nur) gönderen, O ve O´nun melekleridir ki O, mü´minlere Rahîm´dir (Rahîm esmasıyla tecelli eden). |
| 44. | O´na (Allah´a) kavuştukları gün onların tehiyyeti (mükâfatı) "selâm"dır. Ve onlara kerim (ikram edilen) bir ecir (mükâfat) hazırlanmıştır. |
| 45. | Ey Nebî (Peygamber)! Muhakkak ki Biz, seni şahit, müjdeleyici ve nezir (uyarıcı) olarak gönderdik. |
| 46. | Ve O´nun (Allah´ın) izni ile Allah´a davet eden ve nurlandırıcı sirac (kandil) olarak (gönderdik). |
| 47. | Ve mü´minleri müjdele! Muhakkak ki onlar için Allah´tan büyük fazl vardır. |
| 48. | Ve kâfirlere ve münafıklara itaat etme ve (onların) eziyetlerine aldırma ve Allah´a tevekkül et. Ve Allah, vekil olarak (sana) yeter. |
| 49. | Ey âmenû olanlar (Allah´a ulaşmayı dileyenler)! Mü´min kadınları nikâh ettiğiniz, sonra da onları temas etmeden önce boşadığınız zaman artık sizin için onun iddetini sayacağınız bir müddeti yoktur. Böylece onları metalandırın (mehirlerini verin) ve onları güzel bir bırakışla boşayın. |
| 50. | Ey Nebî (Peygamber)! Muhakkak ki Biz, ecirlerini (mehirlerini) verdiğin zevcelerini ve elinin (altında) malik olduğun, Allah´ın ganimet olarak sana verdiği (cariyelerini) helâl kıldık. Ve seninle beraber hicret eden amcanın kızları, halanın kızları, dayının kızları, teyzenin kızları ve nefsini Nebî (Peygamber) için hibe eden ve Nebî´nin (Peygamber´in) de onu almak istediği mü´min kadınları, (diğer) mü´minler hariç, sana özel olarak (helâl kıldık). Onlara (diğer mü´minlere) zevceleri ve ellerinin (altında) malik oldukları (cariyeleri) konusunda neyi farz kıldık, Biz biliriz. (Bu), senin üzerine bir zorluk olmaması içindir. Ve Allah, Gafûr´dur (mağfiret eden), Rahîm´dir (Rahîm esmasıyla tecelli eden). |
| 51. | Onlardan dilediğini ertelersin, dilediğini yanına alırsın. Ve azlettiklerinden (bıraktıklarından) istediğini (tekrar) yanına almanda bundan sonra sana günah yoktur. Bu, onların gözlerinin aydın olması (sevinmeleri), onların hüzünlenmemesi ve bu onların hepsinin senin verdiğin şeylerden razı olmaları için en uygundur. Ve Allah, kalplerinizde olanları bilir. Allah, Alîm´dir (en iyi bilen), Halîm´dir. |
| 52. | Bundan sonra sana (başka) kadınlar ve zevcelerinden birini, güzelliği hoşuna gitse bile (başka bir hanımla) değiştirmen helâl değildir. Elinin (altında) sahip oldukların (cariyeler) hariç. Ve Allah, herşeyi murakebe (denetleyen) edendir. |
| 53. | Ey âmenû olanlar (Allah´a ulaşmayı dileyenler), size izin verilmedikçe Nebî´nin evlerine girmeyin! (Girmişseniz oyalanıp) yemeğin pişmesini beklemeyin. Fakat davet edildiğiniz zaman girin. Yemeğinizi yeyince hemen dağılın ve sohbet etmek istemeyin, söze dalmayın (izinsiz konuşmayın). İşte bu durum gerçekten Nebî´ye eziyet oluyordu. Fakat sizden hayâ ediyordu (utanıyordu). Allah, haktan hayâ duymaz (gerçeği açıklamaktan çekinmez). Onlardan (Peygamber Hanımları´ndan) bir şey sorduğunuz zaman perde arkasından sorun. Bu, sizin ve onların kalpleri için daha temizdir. Allah´ın Resûl´üne eziyet etmeniz ve bundan sonra O´nun zevcelerini nikâh etmeniz ebediyyen (helâl) olmaz. Muhakkak ki bu, Allah´ın katında çok büyük (günahtır). |
| 54. | Bir şeyi açıklasanız da veya gizleseniz de muhakkak ki Allah, herşeyi en iyi bilendir. |
| 55. | (Peygamber Eşleri´nin); babalarına, oğullarına, kardeşlerine, erkek kardeşlerinin oğullarına, kız kardeşlerinin oğullarına, kadınlara ve ellerinin (altında) malik oldukları (cariyelere) görünmeleri hususunda, onların üzerine günah yoktur. Allah´a karşı takva sahibi olun. Muhakkak ki Allah, herşeye şahittir. |
| 56. | Muhakkak ki Allah ve melekleri, Nebî´ye (Peygamber´e) salat ederler. Ey âmenû olanlar (ölmeden önce Allah´a ulaşmayı dileyenler), siz (de) O´na salat edin! Ve (O´na) teslim olarak salat edin! |
| 57. | Muhakkak ki Allah ve Resûl´üne eziyet edenlere, onlara Allah, dünya ve ahirette lânet etti. Ve onlar için muhin (alçaltıcı) bir azap hazırladı. |
| 58. | Ve mü´min erkek ve mü´min kadınlara iktisap etmedikleri (haketmedikleri, bir suç işlemedikleri) halde eziyet edenler bu durumda buhtan (iftira) ve apaçık günah yüklenmiş oldular. |
| 59. | Ey Nebî (Peygamber)! Zevcelerine, kızlarına ve mü´minlerin kadınlarına (mü´min kadınlara) söyle, cilbablarına sarınsınlar (örtünsünler). Bu, onların (cariye olmadıklarının, hür ve iffetli kadın olduklarının) bilinmesi ve onlara eziyet edilmemesi için daha uygundur. Ve Allah, Gafûr´dur (mağfiret eden), Rahîm´dir (Rahîm esmasıyla tecelli eden). |
| 60. | Eğer münafıklar ve kalplerinde maraz (hastalık) bulunanlar ve şehirde yalan ve kötü haber yayanlar vazgeçmezlerse, elbette seni mutlaka onlara saldırtırız. Sonra az bir (zaman) hariç, orada sana komşu olamazlar (orada kalamazlar). |
| 61. | Melunlar (lânete uğramış olanlar) nerede bulunursa yakalanırlar. Ve şiddetle (öldürüldükçe) öldürülürler. |
| 62. | Daha önce geçmiş olanlar hakkında (da), Allah´ın sünneti (kanunu) budur. Ve Allah´ın sünnetinde asla bir değişiklik bulamazsın. |
| 63. | İnsanlar sana o saati (kıyâmeti) soruyorlar. De ki: "Onun ilmi sadece Allah´ın indindedir." Ve sana bildirilmedi. Belki de o saat yaklaşmış olabilir. |
| 64. | Muhakkak ki Allah, kâfirleri lânetledi. Onlar için alevli ateşi (cehennemi) hazırladı. |
| 65. | Orada ebediyyen kalıcılardır (kalacak olanlardır). (Orada) bir dost ve bir yardımcı bulamazlar. |
| 66. | Onların yüzlerinin, ateşin içinde (bir taraftan bir tarafa) çevrileceği gün: "Keşke biz Allah´a ve Resûl´e itaat etseydik." diyecekler. |
| 67. | Ve cehennemde olanlar derler ki: "Yarabbi, muhakkak ki biz, sâdatlarımıza (dînde ileri gidenlerimize) ve küberamıza (büyüklerimize) itaat ettik. Ve böylece Senin yolundan (Sıratı Mustakîmi´nden) saptık." |
| 68. | Rabbimiz, onlara iki kat azap ver ve onları büyük bir lânetle lânetle. |
| 69. | Ey âmenû olanlar, Musa (A.S)´a eziyet edenler gibi olmayın! Ve Allah, onu (Musa (A.S)´ı), onların söyledikleri şeylerden berî kıldı (temize çıkardı). Ve o, Allah´ın katında vecihti (yüzü aktı, şerefliydi). |
| 70. | Ey âmenû olanlar, Allah´a karşı takva sahibi olun ve sedîd (doğru) söz söyleyin! |
| 71. | (Böylece) sizin için amellerinizi ıslâh etsin (salih amele çevirsin). Günahlarınızı mağfiret etsin (sevaba çevirsin). Ve kim, Allah´a ve O´nun Resûl´üne itaat ederse, o taktirde fevzül azîm (en büyük mükâfat) ile kurtulmuş olur. |
| 72. | Muhakkak ki Biz, emaneti göklere, arza ve dağlara arz ettik (sunduk, teklif ettik). Onu yüklenmekten çekindiler ve ondan korktular. Ve insan onu yüklendi. Muhakkak ki o (nefs), çok zalimdir, çok cahildir. |
| 73. | (Bu), Allah´ın münafık erkekleri ve münafık kadınları, müşrik erkekleri ve müşrik kadınları azaplandırması ve mü´min erkeklerin ve mü´min kadınların tövbelerini kabul etmesi içindir. Allah Gafûr´dur (mağfiret eden, günahları sevaba çeviren), Rahîm´dir (Rahîm esması ile tecelli eden). |
Namaz Vakitleri