Namaz Vakitleri
Kuran'da ARA
    Muminun Suresi
    İSKENDER ALİ MİHR MEALİ
    Rahmân ve rahîm olan Allah´ın adıyla
    1. Mü´minler felâha ermiştir.
    2. Onlar, namazlarında huşû duyanlardır.
    3. Ve onlar, boş şeylerden yüz çevirenlerdir.
    4. Ve onlar, zekâtı verenlerdir.
    5. Ve onlar, iffetlerini (ırzlarını) koruyanlardır.
    6. Zevcelerine veya ellerinin altında sahip olduklarına (cariyelerine karşı davranışları) hariç. O taktirde muhakkak ki onlar, levmedilmiş (kınanmış) değildirler.
    7. Artık kim bunun ötesinde bir şey isterse o taktirde onlar, haddi aşanlardır.
    8. Ve onlar, emanetlerine ve ahdlerine riayet edenlerdir (uyanlar, sadık olanlardır).
    9. Ve onlar, salâvâtlarını (namazlarını) muhafaza edenler (devam ettirenler)dir.
    10. İşte onlar, varis olanlardır (mirasın sahipleridir).
    11. Onlar, firdevs cennetine varis olacaklardır. Onlar, orada ebedî kalacaklardır.
    12. Ve andolsun ki Biz, insanı balçığın (nemli organik ve inorganik toprağın) özünden yarattık.
    13. Sonra onu, mekin (sağlam) bir yerde karar kılmış (yerleşmiş) bir nutfe kıldık.
    14. Sonra da nutfeden (bir noktadan rahim duvarına bağlı) bir alaka yarattık. Sonra alakadan bir çiğnem et (görünümünde) bir mudga yarattık. Bundan sonra mudgadan kemikleri yarattık. Daha sonra kemiklere et giydirdik (üzerini et ile kapladık). Daha sonra da onu, başka bir yaratışla inşa ettik (şekillendirdik). İşte böyle Allah, Mübarek´tir, En Güzel Yaratıcı´dır.
    15. Sonra muhakkak ki siz, mutlaka meyid olacaksınız (öleceksiniz).
    16. Muhakkak ki siz, kıyâmet günü diriltileceksiniz.
    17. Ve andolsun ki Biz, sizin üzerinizde 7 yol yarattık ve Biz, yaratmaktan gâfil değiliz.
    18. Ve Biz, semadan takdir edilmiş miktarda su indirdik. Böylece onu(nla) yeryüzünde (göller, nehirler, denizler) oluşturduk. Ve muhakkak ki Biz, onu elbette (buharlaştırarak) gidermeye kaadiriz.
    19. Böylece onunla, sizin için hurma ve üzüm bahçeleri inşa ettik (oluşturduk). Orada sizin için onların pekçok meyveleri vardır ve onlardan yersiniz.
    20. Ve Turi Sina´da yetişen bir ağaç vardır ki, yağ çıkarır. Ve (o), yiyenler için bir katıktır.
    21. Ve muhakkak ki hayvanlarda, sizin için ibret vardır. Onların karınlarındaki şeyden size içiririz. Ve onda, sizin için çok menfaatler (faydalar) vardır ve ondan yersiniz.
    22. Ve onların (hayvanların) üzerinde ve gemilerin üzerinde taşınırsınız.
    23. Ve andolsun ki Nuh (A.S)´ı kendi kavmine gönderdik. O zaman (onlara): “Ey kavmim! Allah´a kul olun. Sizin için O´ndan başka İlâh yoktur. Hâlâ takva sahibi olmayacak mısınız (Allah´a ulaşmayı dilemeyecek misiniz)?” dedi.
    24. Onun kavminden kâfir olanların ileri gelenleri: “Bu, sizin gibi beşerden (insandan) başka bir şey değil. Size üstün gelmek (hükmetmek) istiyor. Ve eğer Allah dileseydi mutlaka melekler indirirdi. Atalarımızdan bunun hakkında bir şey işitmedik.” dediler.
    25. O ancak cinnet getirmiş bir adamdır. O halde, onu belli bir süre bekleyin (gözetim altında tutun)!
    26. (Nuh A.S) dedi ki: “Rabbim, beni yalanladıkları için bana yardım et.”
    27. Böylece ona, gözümüzün önünde (Bizim denetimimizde) ve vahyimizle bir gemi yapmasını vahyettik. Böylece emrimiz geldiği ve tennur kaynadığı zaman hemen ona (gemiye) her çiftten ikişer tane ve ehlini bindir. Onlardan, haklarında bir söz (hüküm) geçenler hariç. Ve zulmedenler hakkında Bana hitap etme (onlar için bir şey, bir af isteme). Muhakkak ki onlar, boğulacak olanlardır (boğulmalarına daha önce hükmedilmiş olanlardır).
    28. Böylece sen ve seninle beraber olan kimseler, gemiye bindiğiniz zaman: “Zalim kavimden bizi kurtaran Allah´a hamdolsun.” de.
    29. Ve de ki: “Rabbim, beni mübarek bir inişle indir. Ve Sen, indirenlerin en hayırlısısın.”
    30. Elbette bunda âyetler vardır. Ve muhakkak ki Biz, imtihan edenleriz.
    31. Sonra da onların arkasından başka bir nesil yarattık.
    32. Böylece Biz, onlara, onların içinde, onlardan resûl gönderdik, Allah´a kul olsunlar, diye. Sizin, O´ndan başka İlâhınız yoktur. Hâlâ takva sahibi olmayacak mısınız (Allah´a ulaşmayı dilemeyecek misiniz)?
    33. Ve onun kavminden kâfirlerin ileri gelenleri, ahirete mülâki olmayı (Allah´a mülâki olmayı) yalanlayanlar ve dünya hayatında kendilerine refah verdiğimiz kimseler: “Bu, sizin gibi beşerden (insandan) başka bir şey değil. Sizin yediğiniz şeylerden yiyor, sizin içtiğiniz şeylerden içiyor.” dediler.
    34. Ve eğer siz, sizin gibi bir beşere itaat ederseniz muhakkak ki siz, o zaman mutlaka hüsrana düşenler olursunuz.
    35. Öldüğünüz ve toprak olduğunuz, kemik (haline) geldiğiniz zaman sizin, mutlaka (topraktan) çıkarılacağınızı mı size vaadediyor?
    36. Yazık, yazık size vaadedilen şeye.
    37. O (hayat), sadece dünya hayatıdır. Ölürüz ve yaşarız. Ve Biz, beas edilecek (yeniden dirilecek) değiliz.
    38. O (Resûl), ancak Allah´a yalanla iftira eden bir adamdır. Ve biz, O´na inananlar değiliz.
    39. (Resûl): “Rabbim, beni yalanlamaları sebebiyle bana yardım et.” dedi.
    40. (Allah): “Az (kısa zamanda) onlar mutlaka nadim (pişman) olacaklar.” dedi.
    41. Böylece hak ile (hakettikleri) bir sayha onları aldı (yakaladı). Onları gusa kıldık (zerreler haline getirdik). Artık zalim kavim, (Allah´ın rahmetinden) uzak olsun.
    42. Sonra onların arkasından başka nesiller yarattık.
    43. (Hiç)bir ümmet, ecelini (süresini) erkene alamaz ve tehir edemez.
    44. Sonra Biz, resûllerimizi ardarda (arası kesilmeksizin) gönderdik. Her ümmete resûlü geldiği zaman, her defasında onu yalanladılar. Biz de onları birbiri arkasından (helâk ettik). Ve onları efsane kıldık. Artık mü´min olmayan kavim (Allah´ın rahmetinden) uzak olsun.
    45. Sonra Hz. Musa´yı ve kardeşi Hz. Harun´u, âyetlerimizle ve apaçık sultanla (Tevrat´la) gönderdik.
    46. (Hz. Musa´yı ve Hz. Harun´u), firavun ve onun ileri gelenlerine (gönderdik). Fakat onlar, kibirlendiler (büyüklendiler). Ve âlîn (mağrur, zorba) bir kavim oldular.
    47. Sonra dediler ki: “Bizim gibi iki beşere (Hz. Musa ve Hz. Harun´a), îmân mı edelim? Ve onların ikisinin (Musa ve Harun A.S´ın) kavmi, bize kul (köle) olmasına rağmen.”
    48. Böylece ikisini de yalanladılar. Ve helâk edilenlerden oldular.
    49. Ve andolsun, Hz. Musa´ya kitap verdik ki böylece onlar, hidayete ersinler.
    50. Ve Hz. Meryem oğlunu (Hz. İsa´yı) ve onun annesini âyet (mucize) kıldık. Ve akan suyu olan ve barınmaya müsait yüksek bir tepeye, ikisini yerleştirdik.
    51. Ey resûller! Tayyib (temiz, helâl ni´metlerden) yeyiniz. Ve salih (nefsi tezkiye edici) amel yapınız. Muhakkak ki Ben, yaptığınız şeyleri en iyi bilenim.
    52. Ve muhakkak ki bu sizin ümmetiniz, tek bir ümmettir. Ve Ben, sizin Rabbinizim. Öyleyse Bana karşı takva sahibi olun (Bana ulaşmayı dileyin).
    53. Fakat onlar, (dînin) emirlerini kendi aralarında kısımlara (fırkalara) ayırarak böldüler. Grupların hepsi, kendilerindeki (kabul ettikleri) ile ferahlanırlar.
    54. Artık onları, kendi dalâletleri içinde belli bir süreye kadar terket.
    55. Mal ve oğullarla onları desteklediğimizi mi sanıyorlar?
    56. Onlara hayırları çabuklaştırdığımızı (mı sanıyorlar)? Hayır, onlar farkında değillerdir.
    57. Muhakkak ki onlar, Rab´lerinin haşyetinden korkanlardır.
    58. Ve onlar, Rab´lerinin âyetlerine îmân ederler.
    59. Ve onlar, Rab´lerine şirk koşmazlar.
    60. Ve onlar vereceklerini verirler. Onlar, Rab´lerine geri dönenler (ulaşanlar) olduğundan onların kalpleri titrer.
    61. İşte onlar hayırlarda yarışırlar. Ve onlar, onda (hayırlarda) öne geçenlerdir.
    62. Ve (hiç) kimseyi gücünün (kapasitesinin, yapabileceğinin) dışında (ötesinde) mükellef (sorumlu) tutmayız. Nezdimizde, hakkı söyleyen bir kitap (hayat filmi) vardır. Ve onlar zulmedilmezler.
    63. Hayır, onların kalpleri bundan dolayı gaflette (dalâlette)dir. Ve onların bundan başka yaptıkları amelleri (de) vardır. Onlar, onu yapanlardır.
    64. Onların refahta olanlarını azapla aldığımız zaman (o zaman) onlar, yalvarıp bağırarak yardım isterler.
    65. O gün yalvarıp bağırarak yardım istemeyin. Muhakkak ki Bizim tarafımızdan, size yardım edilmez.
    66. Âyetlerimiz size tilâvet edilmişti (okunmuştu). O zaman siz, topuklarınız üzerinde geri dönüp kaçmıştınız.
    67. (Siz), ona (âyetlerime) kibirlenenlerdiniz. Gece toplanarak (âyetlerim hakkında) saçma sapan konuşuyordunuz.
    68. Onlar hâlâ sözü düşünmediler mi (mânâsına varmadılar mı, anlamadılar mı)? Yoksa onlara, atalarına gelmemiş olan (bir şey) mi geldi?
    69. Yoksa onlar, resûllerini tanımadılar mı (kabul etmediler mi)? Bu durumda onlar, onu (resûlü) inkâr edenlerdir.
    70. Yoksa onda bir delilik olduğunu mu söylüyorlar? Hayır (o), onlara hak ile geldi. Ve onların çoğu hakkı kerih görenlerdir.
    71. Ve Hakk, onların hevalarına tâbî olsaydı semalar, yeryüzü ve onların içinde olanlar mutlaka fesada uğrardı. Hayır, onlara zikirlerini getirdik. Fakat onlar, zikirlerinden yüz çevirenlerdir.
    72. Yoksa onlardan harc (ücret) mi istiyorsun? Oysa Rabbinin harcı (ücreti) daha hayırlıdır. Ve O, rızıklandıranların en hayırlısıdır.
    73. Ve muhakkak ki; sen, mutlaka onları Sıratı Mustakîm´e davet ediyorsun.
    74. Ve muhakkak ki ahirete (Allah´a hayatta iken ulaşmaya) inanmayanlar, mutlaka yoldan (Sıratı Mustakîm´den) sapanlar (dalâlette olanlar)dır.
    75. Ve eğer onlara rahmet (merhamet) edip, onlara zarar (sıkıntı, kıtlık) veren şeyi giderseydik, mutlaka şaşkın bir halde azgınlıklarında devam ederlerdi.
    76. Ve andolsun ki onları, azaba aldık (azaba uğrattık). Fakat onlar, Rab´lerine boyun eğmediler ve yalvarıp dua etmediler.
    77. Nihayet onların üzerine şiddetli azap kapısını açınca, o zaman onlar ümitsizlik içinde (ümitsizliğe düşenler) oldular.
    78. Ve sizin için işitme hassası, görme hassası ve fuad hassası (idrak hassası) inşa eden (yaratan) O´dur. Ne kadar az şükrediyorsunuz.
    79. Ve sizi, arzda (yeryüzünde) yaratıp çoğaltan, yayan O´dur. Ve O´na haşrolunacaksınız (döndürüleceksiniz).
    80. Ve hayat veren ve öldüren, O´dur. Ve gece ve gündüzün ihtilâfı (karşılıklı dönüşümü), O´na aittir (O´nun hükmüdür). Hâlâ akıl etmez misiniz?
    81. Hayır, onlar, evvelkilerin söylediklerinin aynısını söylediler.
    82. “Öldüğümüz, toprak ve kemik olduğumuz zaman mı? Gerçekten, mutlaka biz beas mı edileceğiz (yeniden mi diriltileceğiz)?” dediler.
    83. Andolsun ki bu, bize vaadedildi ve daha önce de babalarımıza. Bu ancak evvelkilerin efsaneleridir.
    84. De ki: “Arzın (yeryüzünün) ve onun içindekilerin kimin olduğunu eğer biliyorsanız (söyleyin).”
    85. “Allah´ındır.” diyecekler. De ki: “Hâlâ tezekkür etmeyecek misiniz (akıl etmeyecek misiniz)?”
    86. De ki: “Yedi kat göklerin Rabbi ve arşil azîmin Rabbi kimdir?”
    87. “Allah´ındır.” diyecekler. De ki: “Hâlâ takva sahibi olmayacak mısınız?”
    88. De ki: “Şâyet biliyorsanız (söyleyin) herşeyin mülkü (yönetimi, idaresi) elinde olan ve koruyan (himaye eden) ve Kendisi korunmaya ihtiyacı olmayan kimdir?”
    89. “Allah´ındır (Allah´tır).” diyecekler. De ki: “Öyleyse nasıl aldatılıyorsunuz?”
    90. Hayır, onlara hakkı getirdik. Ve muhakkak ki onlar, gerçekten tekzip edenlerdir (yalanlayanlardır).
    91. Allah çocuk edinmemiştir. Ve O´nunla beraber (başka) bir ilâh (hiç) olmamıştır. Öyle olsaydı bütün ilâhlar mutlaka (kendi) yarattığını giderirdi (yok ederdi). Ve mutlaka onların bir kısmı bir kısmına üstün olurdu. Allah, onların vasıflandırdıkları şeylerden münezzehtir.
    92. (Allah), gaybı (görünmeyeni) ve görüneni bilendir. Ve onların şirk koştukları şeylerden çok yücedir.
    93. De ki: “Rabbim, eğer vaadolunan şeyi bana gösterecek isen.”
    94. Rabbim, öyleyse beni zalimler kavmi içinde bırakma.
    95. Ve muhakkak ki Biz, onlara vaadettiğimiz şeyi sana göstermeye elbette kaadir olanlarız.
    96. Seyyiati (kötülüğü), en güzel olanla yok et. Biz, (onların) vasıflandırdıklarını en iyi biliriz.
    97. Ve “Şeytanların kışkırtmalarından (vesveselerinden) sana sığınırım.” de.
    98. Ve Rabbim, (şeytanların) benim yanımda bulunmalarından sana sığınırım.
    99. Onların birine ölüm geldiği zaman: “Rabbim, beni geri döndür.” dedi.
    100. “Böylece (geri gönderdiğin taktirde) terkettiğim salih amelleri (nefsi tezkiye edici ameli) işlerim.” Hayır, muhakkak ki onun söylediği söz, sadece (boş) bir kelimedir. Ve beas edilecekleri güne kadar onların arkasında berzah (engel) vardır.
    101. İzin günü sur´a üfürüldüğü zaman, artık onların aralarında bir neseb (soy bağı) yoktur. Ve (birbirlerine hal hatır) sormazlar.
    102. O zaman kimin mizanı (sevap tartıları) ağır gelirse işte onlar, felâha erenlerdir.
    103. Ve kimin mizanı (sevap tartıları), hafif gelirse işte onlar, nefslerini hüsrana düşürenlerdir. Onlar, cehennemde ebediyyen kalacak olanlardır.
    104. Onların (ızdıraptan) ekşimiş olan yüzlerini ateş yalar.
    105. Âyetlerim size okunurken; onları tekzip edenler (yalanlayanlar), siz değil miydiniz?
    106. Dediler ki: “Ey Rabbimiz! Şâkîliğimiz (azgınlığımız), bize gâlip geldi ve biz, dalâlette olan bir kavim idik.”
    107. Rabbimiz, bizi oradan (cehennemden) çıkar. Bundan sonra dönersek; o zaman biz, mutlaka zalimler oluruz.
    108. Dedi ki: “Orada (cehennemde) kalın ve bana (bir şey) söylemeyin!”
    109. Muhakkak ki kullarımdan bir grup şöyle der: “Rabbimiz, biz âmenû olduk (ölmeden önce Sana ulaşmayı diledik). Artık bize mağfiret et ve bize rahmet et (Rahîm esma´n ile tecelli et). Ve Sen, Rahîm olanların en hayırlısısın.”
    110. Böylece onları alay konusu edindiniz. Öyle ki (bu), size Benim zikrimi unutturdu. Ve siz, onlara gülüyordunuz.
    111. Muhakkak ki Ben, onlar sabırlarından dolayı kurtuluşa erenler olduğundan, bugün onlara mükâfatlarını verdim.
    112. Dedi ki: “Yeryüzünde kaç yıl kaldınız?”
    113. “Bir gün veya günün bir kısmı kadar kaldık. O zaman (onu), sayanlara sor.” dediler.
    114. Dedi ki: “Ancak az bir zaman kaldınız. Siz bilmiş olsaydınız.”
    115. Öyleyse Bizim, sizi abes olarak (boş yere) yarattığımızı ve Bize döndürülmeyeceğinizi mi zannettiniz?
    116. İşte Hakk Melik olan Allah, çok yüce´dir. O´ndan başka İlâh yoktur. (O), kerim arş´ın Rabbidir.
    117. Ve kim, bir burhanı (delili) olmamasına rağmen, Allah ile beraber başka bir ilâha taparsa, artık onun hesabı sadece Rabbinin katındadır. Muhakkak ki kâfirler, felâha (kurtuluşa) eremezler.
    118. Ve de ki: “Rabbim, mağfiret et (günahlarımızı sevaba çevir) ve rahmet et (Rahîm esması ile tecelli et). Ve Sen, Rahîm olanların en hayırlısısın.”