1. |
(1-2) Oku, Rabbin ismiyle ki, o yaratmıştır. İnsanı bir uyuşmuş kandan yaratmıştır. |
2. |
(1-2) Oku, Rabbin ismiyle ki, o yaratmıştır. İnsanı bir uyuşmuş kandan yaratmıştır. |
3. |
Oku, ve Rabbin bînihaye kerem sahibidir. |
4. |
Ki O, kalem ile öğretmiştir, |
5. |
İnsana bilmediği şeyleri bildirmiştir. |
6. |
(6-7) Sakın. Şüphe yok ki, insan elbette azar. Kendisini ihtiyaçtan kurtulmuş görünce. |
7. |
(6-7) Sakın. Şüphe yok ki, insan elbette azar. Kendisini ihtiyaçtan kurtulmuş görünce. |
8. |
Muhakkak ki dönüş, ancak Rabbinedir. |
9. |
(9-10) O kimseyi gördün mü ki, men ediyordu? Bir kulu namaz kıldığı vakit. |
10. |
(9-10) O kimseyi gördün mü ki, men ediyordu? Bir kulu namaz kıldığı vakit. |
11. |
Gördün mü, eğer hidâyet üzere olmuş ise. |
12. |
Veya takvâ ile emretmiş ise. (Artık, o menedilir mi?) |
13. |
Gördün mü, eğer tekzîp eder ve yüz çevirirse (iyi mi yapmış olur?) |
14. |
Bilmez mi ki Allah Teâlâ şüphe yok görür. |
15. |
Yok, yok... Eğer nihâyet vermezse, elbette ki Biz o alnı sürükleyeceğizdir. |
16. |
Yalancı, günahkâr olan bir alnı. |
17. |
Artık, o, encümeni çağırsın. |
18. |
Biz de çağıracağızdır zebanîleri. |
19. |
Hayır hayır. Ona itaat etme. Ve secde et ve Yaklaş. |