Namaz Vakitleri
Kuran'da ARA
    Suara Suresi
    HASAN BASRİ ÇANTAY MEALİ
    Rahmân ve rahîm olan Allah´ın adıyla
    1. Taa, Sîn, Mîm.
    2. Bunlar o hakikatleri açıklayan kitabın âyetleridir.
    3. (Habîbim) Onlar mü´min olmayacaklar diye aadetâ kendine kıyacaksın!
    4. Eğer dilersek biz onların tepesine gökden bir âyet indiriveririz de ona boyunları eğilekalır.
    5. Kendilerine O çok esirgeyici (Allah) dan (vahy ile) yeni bir öğüd gelmeye dursun, ille bundan yüz çeviricidirler onlar.
    6. Şimdi (kat´î suretde) tekzîb etdiler. (Fakat) istihza edegeldikleri (hakıykatların mühim) haberleri yakında onlara gelecekdir.
    7. Yer (yüzün) e bir bakmadılar mı ki biz orada her güzel çiftden nice nebatlar bitirdik.
    8. Şübhesiz ki bunlardan (Hakkın kemâl-i kudretine) elbet birer, nişane vardır. (Fakat) onların çoğu îman edici değildirler.
    9. Şüphesiz ki senin Rabbin, elbette O, mutlak gaalibdir, çok esirgeyicidir.
    10. (10-11) Hani Rabbin Musâya: «O zaalimler güruhuna, Fir´avnın kavmine git. Haalâ (fenâlıkdan) sakınmayacaklar mı onlar?» diye nida etmişdi.
    11. (10-11) Hani Rabbin Musâya: «O zaalimler güruhuna, Fir´avnın kavmine git. Haalâ (fenâlıkdan) sakınmayacaklar mı onlar?» diye nida etmişdi.
    12. O, dedi ki: «Rabbim, onların beni tekzîb edeceklerinden cidden korkarım».
    13. «Benim de göğsüm daralır, dilim açılmaz. Onun için Hâruuna (Cebrâili) gönder (ona da peygamberlik ver)».
    14. «Hem onların benim aleyhimde bir suç (da´vaları) da var. Bundan dolayı beni öldürmelerinden korkarım».
    15. (Allah) dedi: «Hayır. İkiniz de âyetlerimizle gidin. Şübhesiz ki biz sizinle beraberiz, (her şey´i) işidiciyiz».
    16. (16-17) «Haydi Fir´avna gidin de: — Biz, israil oğullarını beraberimizde yollayasın diye aalemlerin Rabbinin gönderdiği gerçek (iki) peygamberiz» deyin.
    17. (16-17) «Haydi Fir´avna gidin de: — Biz, israil oğullarını beraberimizde yollayasın diye aalemlerin Rabbinin gönderdiği gerçek (iki) peygamberiz» deyin.
    18. (Fir´avn) dedi ki: «Biz seni yeni doğmuş (bir çocuk) ken içimizde büyütmedik mi? Sen ömründen bir hayli seneler bizim aramızda kalmadın mı»?
    19. «O yapdığın fi´li de sen işledin. Sen nankörlerdensin».
    20. (Muusâ) dedi: «Ben bunu o vakit bilmezlerden olarak yapdım».
    21. «Sizden korkunca da hemen içinizden (bırakıb) kaçdım. Nihayet Rabbim bana bir hüküm verdi ve beni peygamberlerden yapdı».
    22. «Bana karşı imtinân etdiğin (başıma kakdığın) o ni´met, Isrâîl oğullarını kendine kul (köle) edindiğin içindi».
    23. Fir´avn dedi ki: «Aalemlerin Rabbi (dediğin) nedir»?
    24. (Muusâ): «Göklerin, yerin ve bunların arasında bulunan şeylerin Rabbidir. Eğer hakıykatı yakıynen bilmiye ehil kimselerseniz (Onun birliğine îman edin)» dedi.
    25. (Fir´avn) etrafında bulunan kimselere dedi ki: «İşitmiyor musunuz»?
    26. (Muusâ sözüne devamla:) «(O) sizin de, evvelki atalarınızın da Rabbidir» dedi.
    27. (Fir´avn) «Her halde size gönderilen (bu) peygamberiniz, dedi, mutlak delidir».
    28. (Muusâ yine devamla) dedi ki: «(O) Meşrıkla mağribin ve ikisi arasında bulunan her şeylerin Rabbidir. Eğer aklınızı kullanırsanız (idrâk edersiniz)».
    29. (Fir´avn): «Andolsun, dedi, eğer benden başka bir Tanrı edinirsen seni muhakkak ve muhakkak zindana girenlerden ederim».
    30. (Muusâ) dedi ki: «Sana apaçık bir şey getirdimse de mi (zindana atacaksın)»?
    31. (Fir´avn): «Doğru söyleyenlerdensen haydi getir onu» dedi.
    32. Bunun üzerine (Muusâ) asaasını bırakıverdi. Birde (ne görsünler) o, apaçık bir ejderha!
    33. Elini de çekib çıkardı. Bir de (ne görsünler) bu, temâşâ edenler için bembeyaz (ve nuur saçan bir el) dir.
    34. (Fir´avn), çevresindeki ileri gelenlere: «Hiç şübhesiz, dedi, bu mutlak çok bilen bir büyücüdür».
    35. «Ki sizi büyüsiyle yerinizden (yurdunuzdan sürüb) çıkarmak diliyor. Şimdi (buna) ne buyurursunuz»?
    36. «Bunu ve kardeşini, dediler, gecikdir (eğle), şehirlere toplayıcılar yolla da»,
    37. Çok bilen her büyücüyü sana getirsin (ler)».
    38. Bu suretle muayyen bir günün belli bir vaktında bütün sihirbazlar bir araya getirildi.
    39. Ve insanlara da: «Siz de toplamalar mısınız?» denildi.
    40. «Umarız ki (bizimkiler) gaalib olurlarsa biz de (kendi) büyücüler (imiz) e uyarız».
    41. Nihayet büyücüler gelince Fir´avna: «Muhakkak üstün gelirsek bize herhalde bir mükâfat var mı?» dediler.
    42. (Fir´avn): «Evet, dedi, hem o takdîrde siz elbet ve elbet (benim) en yakınlar (ım) dan (olacak) sınız».
    43. Muusâ onlara: «Ne atacaksınız (evvelâ) siz atın» dedi.
    44. Onlar da ipleri ve sopalarını atıb «Fir´avnın izzeti hakkı için gaalib olanlar elbet biziz biz!» dediler.
    45. Bunun üzerine Muusâ da asaasını bırakıverdi. Bir de (ne görsünler) o, (büyücüler) in düzer olduklarını yutuyor!
    46. Büyücüler derhal secde ediciler olarak (yere) kapandı (lar).
    47. (47-48) «Aalemlerin Rabbine, Muusâ ile Hâruunun Rabbine îman etdik dediler.
    48. (47-48) «Aalemlerin Rabbine, Muusâ ile Hâruunun Rabbine îman etdik dediler.
    49. (Fir´avn) dedi ki: «Ben size izin vermeden siz ona îman etdiniz ha! Hakıykat size büyüyü öğreten büyüğünüzmüş o! O halde yakında bileceksiniz. Herhalde sizin ellerinizi ve ayaklarınızı çaprazlama kesdireceğim, sizin topunuzu behemehal çarmıha gerdireceğim»!
    50. Dediler: «(Bunda) bize hiçbir zarar yok. Biz şübhesiz ki Rabbimize dönücüleriz».
    51. «Herhalde biz îman edenlerin ilki olduğumuz için Rabbimizin bizim günâhlarımızı yarlığayacağını umarız».
    52. Muusâya: «Kullarımı gece yola çıkar. Çünkü ta´kîb edileceksiniz» diye vahyetdik.
    53. Fir´avn da şehirlere toplayıcılar gönderdi.
    54. «Şübhesiz ki bunlar (Isrâîl oğulları) azar azar birer cemâatdir».
    55. «(Böyle iken) onlar mutlakaa bizi darıltıcıdırlar».
    56. «Biz ise elbet uyanık bir cemâatiz».
    57. (57-58) Bu suretle onları bostanlardan, akar sulardan, hazînelerden ve şerefli makam (lar) dan çıkardık.
    58. (57-58) Bu suretle onları bostanlardan, akar sulardan, hazînelerden ve şerefli makam (lar) dan çıkardık.
    59. İşte (çıkarışımız) böyle oldu ve onlara İsrâîl oğullarını mîrascı kıldık.
    60. Derken (Fir´avncular) güneş doğarken onların arkalarına düşdüler.
    61. Vaktaki artık iki ordu birbirini görmüşdü. Muusânın ashaabı dedi ki: «Muhakkak erişilib yakalandık».
    62. (Muusâ) «Hayır, dedi, şübhesiz ki Rabbim benimle beraberdir. O, beni (selâmet) yol (una) iletecekdir».
    63. Bunun üzerine Muusâya: «Asaanı denize vur» diye vahyetdik. (Vurunca) derhal (deniz) yarıldı, her parça (sı) kocaman dağ gibi oldu.
    64. Ötekileri de buraya yanaşdırdık.
    65. Muusâ ile maiyyetinde bulunan kimseleri topdan kurtardık.
    66. Sonra öbürlerini (suda) boğduk.
    67. Bunda elbette bir ibret vardı. (Fakat) onların çoğu îman etmiş değillerdi.
    68. Şu muhakkak ki senin Rabbin, elbette O, mutlak gaalibdir. (Mü´minleri ise) çok esirgeyicidir.
    69. Onlara İbrâhîme aaid dosdoğru haberi de oku.
    70. Hani o, babasına ve kavmine: «Siz neye tapıyorsunuz?» demişdi.
    71. Dediler: «Putlara tapıyoruz. Onun için bütün gün onlara vakf-ı hizmet etmekde sabit ve dâimiz».
    72. (İbrâhîm): «Siz, dedi, çağırdığınız vakit onlar sizi duyuyorlar mı»?
    73. «Yahud size (taparsanız) bir fâide veya (tapmazsanız) bir zarar yapıyorlar mı»?
    74. Dediler ki: «Hayır, biz babalarımızı böyle bulduk (onlar da) böyle yapıyorlar (dı)».
    75. (75-76) (İbrâhîm): «Şimdi gördünüz mü, dedi, gerek sizin, gerek daha evvelki atalarınızın neye tapmakda olduğunuzu»?
    76. (75-76) (İbrâhîm): «Şimdi gördünüz mü, dedi, gerek sizin, gerek daha evvelki atalarınızın neye tapmakda olduğunuzu»?
    77. «işte onlar benim muhakkak düşmanımdır. Fakat aalemlerin Rabbi böyle değil».
    78. «(O Rabb) ki beni yaratan ve bana doğru yolu gösterendir.
    79. «Bana yediren, bana içiren Odur».
    80. «Hastalandığım zaman bana şifâ veren Odur».
    81. «Beni öldürecek, sonra beni diriltecek olan Odur».
    82. «Ceza gününde kusurlarımı yarlığayacağını umduğum da Odur».
    83. «Rabbim, bana hüküm ihsan et ve beni saalihler (zümresine) kat».
    84. «(Benden) sonrakiler içinde benim için (bir) lisân-ı sıdk ver».
    85. «Beni Naıym cennetinin vârislerinden kıl».
    86. «Babamı da yarlığa. Çünkü o sapıklardandır».
    87. «(Kulların) kabirlerinden kaldırılacakları gün beni rüsvay etme».
    88. «O günde ki ne mal fâide eder, ne de oğullar».
    89. «Meğer ki Allaha (küfr-ü nifakdan) tamamen salim bir kalb ile gelenler ola».
    90. (O günde ki) cennet takva saahiblerine yaklaşdırılmışdır.
    91. Cehennem de azgınlara açılıb gösterilmişdir.
    92. (92-93) Ve anlara: «Allâhı bırakıb da tapdıklarınız nerede? Size yardım ediyorlar mı, yahud kendi başlarına yardımları dokunuyor mu?» denilmişdir.
    93. (92-93) Ve anlara: «Allâhı bırakıb da tapdıklarınız nerede? Size yardım ediyorlar mı, yahud kendi başlarına yardımları dokunuyor mu?» denilmişdir.
    94. (94-95) Artık onlar da, o azgınlar da, İblîs orduları da topdan yüzleri koyun, (cehennemin) içerisine atılmışlardır.
    95. (94-95) Artık onlar da, o azgınlar da, İblîs orduları da topdan yüzleri koyun, (cehennemin) içerisine atılmışlardır.
    96. Orada birbiriyle çekişerek şöyle dediler:
    97. «Allaha andolsun, hakıykat biz apaçık bir sapıklık içinde idik».
    98. «Çünkü sizi aalemlerin Rabbi ile bir seviyyede tutuyorduk».
    99. «Bizi o mücrimlerden başkası sapdırmadı».
    100. Artık bizim için ne şefaatçiler (den bir kimse),
    101. «ne de candan bir dost yok».
    102. «Bizim için hakıykaten bir geri dönüş olsaydı da biz de mü´minlerden olsaydık».
    103. Şübhesiz ki bunda mutlak bir ibret vardır. (Fakat) onların çoğu îman ediciler değildir.
    104. Senin Rabbin, muhakkak ki O, mutlak gaalibdir, çok esirgeyicidir.
    105. Nuuh kavmi gönderilen (peygamber) leri tekzîb etdi.
    106. Hani biraderleri Nuuh onlara: «(Allahdan) korkmaz mısınız?» demişdi,
    107. «Şübhesiz ben size gönderilmiş emîn bir peygamberim».
    108. «Artık Allahdan korkun ve bana itaat edin».
    109. «Ben buna karşı sizden hiçbir ücret istemiyorum. Benim mükâfatım aalemlerin Rabbinden başkasına aaid değildir».
    110. «O halde Allahdan korkun ve bana îtâat edin».
    111. Dediler ki: «Arkana hep bayağı kimseler düşmüşken biz sana îman eder miyiz»?
    112. (Nuuh): «Benim onların neler yapmakda olduklarına bilgim yokdur» dedi.
    113. «Onların hesabı Rabbimden başkasına aaid değildir, eğer ince düşünürseniz... »
    114. «Ve ben o mü´minleri (sizin hatırınız için) tardedici de değilim».
    115. «Ben (gelecek tehlikelerle) apaçık korkutandan başka (bir kimse) de değilim».
    116. Dediler ki: «Ey Nuuh, sen (bu dediğinden) vaz geçmezsen muhakkak ki taşlanmışlardan olacaksın».
    117. (Nuuh): «Rabbim, dedi, hakıykat kavmim beni tekzîb etdi».
    118. «Binâen´aleyh benimle onların arasındaki hükmü Sen ver de beni ve berâberimdeki mü´minleri kurtar».
    119. Bunun üzerine biz onu da, beraberinde olanları da o dolu (yüklü) geminin içinde selâmete erdirdik.
    120. Sonra arkalarından arta kalanları da (suda) boğduk.
    121. Şübhe yok ki bunda mutlak bir ibret vardır. (Fakat) onların çoğu îman ediciler değildir.
    122. Şübhesiz ki senin Rabbin, elbette O, mutlak gaalibdir, çok esirgeyicidir.
    123. Aad (kavmi de kendilerine) gönderilen (peygamber) leri tekzîbetdi.
    124. Hani biraderleri Hûd onlara: «(Allahdan) korkmaz mısınız?» demişdi,
    125. «Şübhesiz, ben size (gönderilmiş) emîn bir peygamberim».
    126. «Artık Allahdan korkun ve bana itaat edin».
    127. «Sizden buna karşı hiçbir ücret istemiyorum. Benim mükâfatım aalemlerin Rabbinden başkasına aaid değildir».
    128. «Siz, her yüksek yerde bir alâmet bina edib eğlenir misiniz»?
    129. «Ebedî kalacağınızı umarak yer altında su mahzenleri edinir misiniz»?
    130. «Tutub yakaladığınız vakit zorbalar gibi yakalar mısınız»?
    131. «Artık Allahdan korkun ve bana itaat edin».
    132. «Size bilib durduğunuz şeylerle (nimetlerle) yardım eden»,
    133. (133-134) «Size davarlar, oğullar», «Bağlar, ırmaklar ihsan eden (Allahdan) korkun».
    134. (133-134) «Size davarlar, oğullar», «Bağlar, ırmaklar ihsan eden (Allahdan) korkun».
    135. «Ben cidden üstünüze (gelecek) büyük bir günün azabından korkuyorum».
    136. Dediler: «Va´z etsen de, yahud va´z edicilerden olmasan da bize göre birdir».
    137. «Bu, evvelkilerin aadetinden başka (bir şey) değildir».
    138. «Biz azaba uğratılacaklar da değiliz».
    139. Hulâsa: Onu yalan saydılar da biz de kendilerini helak etdik. Şübhesiz bunda bir ibret vardır elbet. (Fakat) onların çoğu îman ediciler değildir.
    140. Hakıykat, senin Rabbin, mutlak gaalibdir, çok esirgeyicidir O.
    141. Semud (kavmi de gönderilen) peygamberleri tekzîb etmişdir.
    142. O zamanda ki biraderleri Saalih onlara: «(Allahdan) korkmaz mısınız?» demişdi.
    143. «Şübhesiz ben size (gönderilmiş) emîn bir peygamberim».
    144. «Artık Allahdan korkun ve bana itaat edin».
    145. «Ben buna karşı sizden hiçbir ücret istemiyorum. Benim mükâfatım aalemlerin Rabbinden başkasına aaid değildir».
    146. «Siz burada (ki nimetlerin içinde) emîn emîn bırakılacak mısınız»?
    147. «Bağların, pınarların içinde»,
    148. «Ekinlerin ve tomurcukları nâzik, yumuşak hurma ağaçlarının içinde».
    149. «Dağlardan şımarık şımarık evler yontuyorsunuz».
    150. «Artık Allahdan korkun ve bana itaat edin».
    151. «Müfritlerin emrine boyun eğmeyin».
    152. «Ki onlar yer (yüzün) de fesâd yapar, ıslah etmez kimselerdir».
    153. «Sen, dediler, ancak (hızlı) büyülenmişlerdensin»!
    154. «Sen bizim gibi bir beşerden başkası değilsin. Bununla beraber eğer (peygamberlik da´vaasında) doğruculardan isen haydi bir âyet (mu´cize) getir».
    155. (Saalih) dedi: «İşte bu dişi deve. Su içme hakkı (bir gün) onundur, belli bir günün içme hakkı da sizin».
    156. «Ona bir kötülükle ilişmeyin. Sonra sizi büyük bir günün azâbı yakalar».
    157. Derken onu kesdiler. Fakat peşîman oldular.
    158. Çünkü kendilerini o azâb yakalayıverdi. Şübhesiz bunda mutlak bir âyet (ibret) vardır. Böyle iken onların çoğu îman ediciler değildir.
    159. Hakıykat, senin Rabbin, mutlak gaalibdir, çok esirgeyicidir O.
    160. Luut (kavmi de gönderilen) peygamberleri tekzîb etdi.
    161. Hani biraderleri Luut onlara: «(Allahdan) korkmaz mısınız?» demişdi.
    162. «Şübhesiz ben size (gönderilmiş) emîn bir peygamberim».
    163. «Artık Allahdan korkun ve bana itaat edin».
    164. «Ben buna karşı sizden hiçbir ücret istemiyorum. Benim mükâfatım aalemlerin Rabbinden başkasına aaid değildir».
    165. (165-166) «Siz, Rabbinizin sizin için yaratdığı zevcelerinizi bırakıb da insanların içinden erkeklere mi gidiyorsunuz? Hayır, (siz halâlden harama) tecâvüz eden bir kavmsiniz».
    166. (165-166) «Siz, Rabbinizin sizin için yaratdığı zevcelerinizi bırakıb da insanların içinden erkeklere mi gidiyorsunuz? Hayır, (siz halâlden harama) tecâvüz eden bir kavmsiniz».
    167. Dediler: «Ey Luut, sen (bu davadan) vaz geçmezsen, andolsun, mutlak (memleketimizden koğulub) çıkarılanlardan olacaksın».
    168. (Luut) dedi: «Ben sizin bu yapdığınıza elbette buğz edenlerdenim».
    169. «Ey Rabbim, beni ve ehlimi onların yapageldikleri (bu kötülüğ) ün (azâb) ından kurtar».
    170. Bunun üzerine biz onu ve ehlini kamilen kurtardık.
    171. Geri kalanların içinde yalınız bir koca karı vardı.
    172. Sonra geridekileri (tam bir suretde) helak etdik.
    173. Üstlerine öyle bir yağmur yağdırdık ki. (Bak) inzâr edilenlerin yağmuru ne kötüdür!
    174. Şübhesiz bunda elbette bir ibret vardır. (Fakat) onların çoğu îman ediciler değildir.
    175. Hakıykat, senin Rabbin, mutlak gaalibdir, çok esirgeyicidir O.
    176. Eyke yârânı da (gönderilen) peygamberleri tekzîb etmişdir.
    177. O zamanda ki Şuayb onlara: «(Allahdan) korkmaz mısınız?» demişdi,
    178. «Şübhesiz ben size (gönderilmiş) emîn bir peygamberim».
    179. «Artık Allahdan korkun ve bana itaat edin».
    180. «Ben buna karşı sizden hiçbir ücret istemiyorum. Benim mükâfatım aalemlerin Rabbinden başkasına aaid değil».
    181. Ölçeği tam ölçün. Eksiltenlerden olmayın».
    182. «Doğru terazi ile tartın».
    183. «İnsanların hakkından bir şey´i kısmayın. Yer (yüzün) de fesadcılar olarak bozgunculuk etmeyin».
    184. «(Gerek) sizi, (gerek sizden) evvelki ümmetleri yaratan (Allah) dan korkun».
    185. Dediler: «Sen ancak fazla büyülenmişlerdensin»!
    186. «Sen bizim gibi bir beşerden başkası değilsin. Biz senin muhakkak yalancılardan olduğunu zannediyoruz».
    187. «Eğer doğruculardan isen gökden üstümüze bir parça düşür».
    188. (Şuayb) dedi: «Ne yapıyorsanız Rabbim daha iyi bilicidir».
    189. Hulâsa: Onu tekzîb etdiler de kendilerini o gölge gününün azâbı yakalayıverdi. Hakıykat bu, o günün büyük azâbı idi.
    190. Şübhesiz bunda mutlak bir âyet vardır. (Fakat) onların çoğu îman ediciler değildir.
    191. Hakıykat, senin Rabbin mutlak gaalibdir, çok esirgeyicidir O.
    192. O (Kur´an) muhakkak ve muhakkak aalemlerin Rabbi (canibinden) indirilmedir.
    193. (193-194-195) Onu Ruuh-ul Emîn, inzâr edicilerden olasın diye, senin kalbine ma´nâsı açık Arabca bir dil ile indirmişdir.
    194. (193-194-195) Onu Ruuh-ul Emîn, inzâr edicilerden olasın diye, senin kalbine ma´nâsı açık Arabca bir dil ile indirmişdir.
    195. (193-194-195) Onu Ruuh-ul Emîn, inzâr edicilerden olasın diye, senin kalbine ma´nâsı açık Arabca bir dil ile indirmişdir.
    196. Şübhe yok ki o (Kur´an) daha evvelkilerin kitablarında da vardır.
    197. İsrâîl oğulları bilginlerinin bunu bilmesi de onlar için bir âyet (bir delîl) değil miydi?
    198. Biz onu Arabca bilmeyenlerden birine indirseydik de,
    199. onlara karşı bunu okusaydı yîne buna îman edici kimseler değillerdi onlar.
    200. Biz (küfrü) o günahkârların kalbine Öyle bir sokduk ki,
    201. o pek çetin azâbı görecekleri (âna) kadar onlar (kaabil değil) bu (Kur´ana) inanmazlar.
    202. İşte bu (azab) onlara, kendileri de farkında olmayarak, ansızın gelecekdir.
    203. (Gelecekdir de «Acaba) bize bir mühlet verilir mî?» diyeceklerdir.
    204. Onlar haalâ azabımızı çabuklatdırmak mı istiyorlar?
    205. (205-206-207) Şimdi sen bana haber ver: Biz onları senelerce yaşatıb fâidelendirsek de sonra kendilerine tehdîd olunageldikleri (azâb gelib) çatıverse o yaşayıb fâidelenmiş oldukları (yıllar) kendilerini kurtarabilir mi?
    206. (205-206-207) Şimdi sen bana haber ver: Biz onları senelerce yaşatıb fâidelendirsek de sonra kendilerine tehdîd olunageldikleri (azâb gelib) çatıverse o yaşayıb fâidelenmiş oldukları (yıllar) kendilerini kurtarabilir mi?
    207. (205-206-207) Şimdi sen bana haber ver: Biz onları senelerce yaşatıb fâidelendirsek de sonra kendilerine tehdîd olunageldikleri (azâb gelib) çatıverse o yaşayıb fâidelenmiş oldukları (yıllar) kendilerini kurtarabilir mi?
    208. (208-209) Biz hiçbir memleketi, ona (halkına) öğüd vermek üzere inzâr edici (peygamber) ler (göndermiş) olmadıkça helak etmedik. Biz zulmedenler değiliz.
    209. (208-209) Biz hiçbir memleketi, ona (halkına) öğüd vermek üzere inzâr edici (peygamber) ler (göndermiş) olmadıkça helak etmedik. Biz zulmedenler değiliz.
    210. Onu (Kur´ânı) şeytanlar indirmedi.
    211. Bu, onlara hem yakışmaz, hem onlar (buna esasen) güc yetiremezler.
    212. Şübhe yok ki onlar (meleklerin sözünü) işitmekden kat´î surerde azledilmişlerdir.
    213. Sakın Allah ile beraber diğer bir Tanrı daha çağırma. (Sonra) azâblandırılanlardan olursun.
    214. Sen (ilkin) en yakın hısımlarını inzâr et.
    215. Mü´minlerden sana tâbi´ olanlara kanadını indir.
    216. Bunun üzerine eğer sana isyan ederlerse de ki: «Ben sizin yapageldiklerinizden hakikaten uzağım».
    217. Sen O mutlak gaalib, O çok esirgeyici (Allaha) güvenib dayan.
    218. (218-219) (Öyle mutlak gaalib, öyle çok esirgeyici) ki O, (namaza) kıyam etdiğin vakit seni ve secde edenler içinde dolaşmanı (dâima) görendir.
    219. (218-219) (Öyle mutlak gaalib, öyle çok esirgeyici) ki O, (namaza) kıyam etdiğin vakit seni ve secde edenler içinde dolaşmanı (dâima) görendir.
    220. Çünkü hakkıyle işiden, hakkıyle bilen bizzat Odur.
    221. (Ey müşrikler) şeytanların kimlerin üzerine indiğini size haber vereyim mi ben?
    222. Onlar her günahkâr yalancının tepesine iner (ler).
    223. Onlar dır ki (şeytanlara) kulak verirler ve onların çoğu yalancıdırlar.
    224. Şâirler (e gelince), onlara da sapıklar uyarlar.
    225. (225-226) Onların her vâdîde hakıykaten ifrata (mübalağaya) düşegeldiklerini ve hakıykaten yapmayacakları şeyleri söyler (insanlar) olduklarını görmedin mi?
    226. (225-226) Onların her vâdîde hakıykaten ifrata (mübalağaya) düşegeldiklerini ve hakıykaten yapmayacakları şeyleri söyler (insanlar) olduklarını görmedin mi?
    227. Ancak îman edib de iyi iyi amel (ve hareket) de bulunanlar, Allâhı çok zikredenler ve zulme uğratıldıklarından sonra öçlerini alanlar böyle değildir. O zulmedenler yakında hangi inkılâb ile sarsılacaklarını bileceklerdir.