Namaz Vakitleri
Kuran'da ARA
    Suara Suresi
    ELMALILI HAMDİ YAZIR (SADELEŞTİRİLMİŞ 1) MEALİ
    Rahmân ve rahîm olan Allah´ın adıyla
    1. Ta, Sin, Mim.
    2. Bunlar sana o apaçık Kitab´ın ayetleridir!
    3. Onlar iman etmeyecekler diye, neredeyse sen kendine kıyacaksın.
    4. Dilersek üzerlerine gökten bir ayet (mucize) indiriveririz de ona boyunları eğile kalır.
    5. Bununla beraber Rahman´dan kendilerine yeni bir öğüt gelmiyor ki, ondan yüz çevirmiş olmasınlar.
    6. Evet, yalanlamaktalar; fakat onlara alay edip durdukları şeyin dehşet veren haberleri gelecektir.
    7. Yeryüzüne bir bakmadılar mı? Biz onda her güzel çiftten nice bitkiler bitirmişiz.
    8. Şüphesiz ki, bunda mutlak bir ibret vardır; ama çoğu iman etmedi.
    9. Şüphesiz ki, Rabbin, gerçekten güçlü, çok merhametlidir.
    10. Bir vakit Rabbin Musa´ya şöyle seslendi: «Git o zalim kavme!
    11. Firavun kavmine, artık sakınmayacaklar mı!»
    12. (Musa) dedi ki: «Ya Rab, doğrusu korkarım ki, beni yalanlarlar;
    13. ve göğsüm daralır, dilim açılmaz, onun için Harun´a da peygamberlik ver!
    14. Bir de onlara karşı suçluyum; ondan dolayı beni öldürürler diye korkarım.
    15. (Allah) «Hayır» (endişe etme), «haydi ikiniz ayetlerimizle gidin; muhakkak Biz sizinle beraberiz (olup bitenleri) dinliyoruz,
    16. haydin Firavun´a varın da deyin ki: «İnan ki biz alemlerin Rabbinin elçisiyiz;
    17. İsrail oğullarını bizimle beraber salıver.»
    18. (Firavun) dedi ki: «A! Biz seni çocukken bizde büyütmedik mi? Ömrünün bir çok yıllarını aramızda geçirdin;
    19. hem de o yaptığın (kötü) işi yaptın; o halde sen o nankör kafirlerdensin!»
    20. (Musa) dedi ki: «O işi o zaman yaptım, şaşkınlardandım.
    21. Sizden korkunca da aranızdan kaçtım; derken Rabbim bana hüküm lütfetti ve beni peygamberlerden kıldı.
    22. O başıma kaktığın nimet de İsrail oğullarını kul köle edinmiş olmandır!»
    23. Firavun: «Alemlerin Rabbi de ne demek?» dedi.
    24. (Musa): «O, göklerin, yerin ve ikisi arasındaki herşeyin Rabbidir; eğer gerçeği kesin olarak görüyorsanız.» dedi.
    25. (Firavun) etrafındakilere: «Dinlemez misiniz?» dedi.
    26. (Musa): «O, sizin Rabbiniz ve daha önceki atalarınızın Rabbidir» dedi.
    27. (Firavun): «Size gönderilen elçiniz mutlaka delidir.» dedi.
    28. (Musa): «O, doğunun, batının ve bunların arasındaki herşeyin Rabbidir, eğer düşünüyorsanız.» dedi.
    29. (Firavun): «Andolsun ki, eğer benden başkasını tanrı edinirsen, seni kesinlikle zindana kapatılmışlardan ederim?» dedi.
    30. (Musa Firavun´a): «Sana apaçık bir şey (delil) getirdimse de mi?» dedi.
    31. (Firavun): «Haydi onu getir bakayım, doğrulardan isen» dedi.
    32. Bunun üzerine (Musa) asasını bırakıverdi; apaçık bir ejderha oluverdi;
    33. bir de elini (koynundan) çekti çıkardı, o da bakanlara bembeyaz oluverdi.
    34. (Firavun) etrafındaki topluluğa: «Bu gerçekten bilgiç bir sihirbaz!
    35. Sizi sihriyle yurdunuzdan çıkarmak istiyor. Şimdi ne buyurursunuz?» dedi.
    36. Dediler ki: «Bunu ve kardeşini alıkoy! Şehirlere de toplayıcılar gönder;
    37. bütün bilgiç sihirbazları getirsinler!»
    38. Böylece tesbit edilen bir günün belli bir vaktinde sihirbazlar toplandılar
    39. ve halka: «Siz de toplanır mısınız?» denildi.
    40. şayet üstün gelirlerse, herhalde bizler sihirbazlara uyacağız, dediler.
    41. Sihirbazlar Firavun´a geldiklerinde: «Şayet biz galip gelirsek, bize muhakkak bir mükafat vardır değil mi?» dediler.
    42. (Firavun): «Evet, hem siz o vakit benim en yakınlarımdan olacaksınız.» dedi.
    43. Musa onlara: «Siz ne atacaksanız atın!» dedi.
    44. Hemen iplerini ve sopalarını ortaya attılar ve: «Firavun´un yüceliği hakkı için şüphesiz biz üstün geleceğiz.» dediler.
    45. Musa da asasını (yere) koyuverdi, bir de ne görsünler, onlar her ne dolap çeviriyorlarsa (bütün uydurduklarını) yutuyor.
    46. Derhal sihirbazlar secdeye kapandılar;
    47. «İman ettik alemlerin Rabbine;
    48. Musa ve Harun´un Rabbine!» dediler.
    49. (Firavun) dedi ki: «Ben size izin vermeden O´na iman ettiniz! Anlaşıldı ki, o size sihri öğreten büyüğünüzmüş! O halde kesinlikle yakında anlayacaksınız; çaresiz ellerinizi ve ayaklarınızı çaprazlama kestireceğim, hepinizi muhakkak çarmıha gerdireceğim!»
    50. (Büyücüler) dediler ki: «Zararı yok, mutlaka biz Rabbimize döneceğiz.
    51. Herhalde biz mü´minlerin ilki olduğumuzdan dolayı Rabbimizin bize mağfiret buyuracağını ümit ederiz.
    52. Musa´ya şunu vahyettik: «Kullarımı geceleyin yürüt (yola çıkar); çünkü takip edileceksiniz.»
    53. Firavun da şehirlere asker toplayıcılar gönderdi;
    54. Bunlar, şüphe yok ki küçük ve önemsiz bir toplulukturlar;
    55. fakat hakkımızda çok kin ve nefret besliyorlar;
    56. biz ise uyanık ve tedbirli topluluk bulunuyoruz.» diyordu.
    57. Böylece Biz onları bahçelerden, pınarlardan,
    58. hazinelerden ve güzel makamlardan çıkardık.
    59. ve onlan İsrail oğullarına miras kıldık.
    60. Derken (Firavun ve askerleri) güneş doğmuştu ki, arkalarına düştüler.
    61. İki topluluk birbirini görünce, Musa´nın arkadaşları: «Yakalandık» dediler.
    62. (Musa): «Hayır! asla! Rabbim muhakkak benimledir, bana yolunu gösterecektir» dedi.
    63. Bunun üzerine Musa´ya: «Vur asan ile denize» diye vahyettik; vurunca bir infilak etti, her bölük koca bir dağ oluverdi,
    64. ötekileri de buraya yanaştırmıştık.
    65. Musa´yı ve beraberindekileri tamamen kurtardık,
    66. sonra da ötekileri boğduk.
    67. Şüphesiz bunda gerçekten bir ibret vardır; fakat çokları inanmadı.
    68. Ve şüphesiz ki Rabbin çok güçlü ve çok merhametlidir.
    69. Onlara İbrahim´in kıssasını da oku!
    70. O bir vakit babasına ve kavmine: «Siz neye tapıyorsunuz?» dedi.
    71. Bir takım putlara taparız da, onlar sayesinde toplanırız, dediler.
    72. (İbrahim) dedi. Dua ettiğiniz vakit onlar işitirler mi;
    73. veya size bir fayda yahut bir zarar verirler mi?»
    74. Hayır, biz atalarımızı böyle yaparken bulduk, dediler.
    75. (75-76) (İbrahim) dedi ki: «Siz ve sizden önceki atalarınızın neye taptıklarını şimdi gördünüz?
    76. (75-76) (İbrahim) dedi ki: «Siz ve sizden önceki atalarınızın neye taptıklarını şimdi gördünüz?
    77. Onların hepsi benim düşmanımdır; alemlerin Rabbi hariç;
    78. O ki, beni yarattı, sonra da bana o doğru yolu gösterir;
    79. O ki, beni yedirir, içirir.
    80. Hastalandığım zaman O bana şifa verir.
    81. O ki, beni öldürür, sonra beni yine diriltir.
    82. Ve O ki, ceza gününde günahlarımı bağışlamasını ümit ederim.
    83. Ya Rab, bana bir hüküm ver ve beni iyiler zümresine kat!»
    84. Ve bana gelecekler içinde güzel bir nam tahsis eyle!
    85. Ve beni Naim cennetinin varislerinden eyle!
    86. Babamı da bağışla; çünkü o yanlış gidenlerdendir.
    87. Yaratıkların diriltilecekleri gün, beni utandırma,
    88. O gün ki, ne mal fayda verir, ne oğullar!
    89. Ancak Allah´a temiz bir kalp ile varan başka!»
    90. Cennet takva sahiplerine yaklaştırılmıştır.
    91. Azgınlar için de cehennem hortlatılmıştır.
    92. Ve bunlara: «Hani nerede o taptıklarınız,
    93. Allah´tan başka; nasıl size yardım ediyorlar mı veya kendilerini kurtarıyorlar mı?» denilmekte.
    94. Ve arkasından hep onlar ve azgınlar o cehennemin içine fırlatılmaktadırlar.
    95. Ve bütün o iblis orduları.
    96. onun içinde birbirleriyle çekişirlerken şöyle demektedirler:
    97. Vallahi biz, doğrusu açık bir sapıklık içindeymişiz.
    98. Çünkü sizi alemlerin Rabbi seviyesinde tutuyorduk.
    99. Ve bizi hep o suçlular şaşırtmıştı.
    100. Bak şimdi bizim için ne şefaatçiler var,
    101. ne de sadık bir dost!
    102. Bari bizim için geriye (dünyaya) dönme imkanı olsaydı da, mü´minlerden olsaydık.»
    103. Şüphesiz bunda mutlaka alınacak bir ders vardır; öyle iken çoğu inanmadı.
    104. Ve şüphesiz ki, Rabbin çok güçlü ve çok merhametlidir.
    105. Nuh kavmi, gönderilen peygamberleri yalanladı,
    106. kardeşleri Nuh onlara şöyle dediği vakit: «Siz Allah´tan korkmaz mısınız?
    107. Haberiniz olsun ki, ben size gönderilmiş güvenilir bir peygamberim.
    108. Gelin Allah´tan korkun, bana itaat edin!
    109. Buna karşı ben sizden bir ücret de istemiyorum. Benim mükafatım ancak alemlerin Rabbine aittir.
    110. Gelin Allah´tan korkun, bana itaat edin!»
    111. A! Senin ardına hep o reziller düşmüşken, biz sana hiç inanır mıyız? dediler.
    112. (Nuh) «Benim onların ne yaptıklarına dair ne bilgim olabilir?
    113. Sizin şuurunuz olsa onların hesabının ancak Rabbime ait olduğunu bilirdiniz.
    114. Hem ben iman edenleri kovmaya me´mur değilim.
    115. Ben ancak apaçık bir uyarıcıyım.» dedi.
    116. Dediler ki: «Ey Nuh, eğer vazgeçmezsen, kesinlikle taşlanmışlardan olacaksın!»
    117. (Nuh): «Ey Rabbim, anlaşıldı ki, kavmim beni yalanladılar.
    118. Artık benimle onların arasını nasıl ayırt edeceksen et de, beni ve beraberimdeki müminleri kurtar!» dedi.
    119. Bunun üzerine Biz de onu ve beraberindekileri, o dolu gemide taşıyarak kurtardık.
    120. Sonra da arkasında kalanları boğuverdik.
    121. Şüphesiz bunda mutlak bir ibret vardır; öyle iken çoğu iman etmedi.
    122. Ve şüphesiz ki Rabbin, çok güçlü, çok merhametlidir.
    123. Ad (kavmi de) gönderilen peygamberleri yalanladı.
    124. Kardeşleri Hud o zaman onlara şöyle demişti: «Siz Allah´tan korkmaz mısınız?
    125. Haberiniz olsun ki, ben size gönderilmiş güvenilir bir peygamberim.
    126. Gelin Allah´tan korkun ve bana itaat edin!
    127. Buna karşı ben sizden bir ücret de istemiyorum. Benim mükafatım ancak alemlerin Rabbine aittir.
    128. Siz her tepeye bir alamet bina edip eğlenir durur musunuz?
    129. Ebedi kalacakmışsınız gibi bir takım sanayiler ediniyorsunuz.
    130. Hem tuttuğunuz vakit, merhametsiz zorbalar gibi tutuyorsunuz.
    131. Artık Allah´tan korkun ve bana itaat edin.
    132. O Allah´tan korkun ki, size o bildiğiniz şeyleri verdi.
    133. (133-134) Size davarlar, oğullar, cennet gibi bağlar, bahçeler, pınarlar verdi.
    134. (133-134) Size davarlar, oğullar, cennet gibi bağlar, bahçeler, pınarlar verdi.
    135. Cidden ben sizin için büyük bir günün azabından korkuyorum.»
    136. Dediler ki: «Sen ha öğüt vermişsin, ha öğüt verenlerden olmamışsın, bizce birdir.
    137. Bu sadece eskilerin adetidir
    138. Biz azaba uğratılacak değiliz.»
    139. O´nu yalanladılar; Biz de kendilerini helak ediverdik. Şüphesiz bunda mutlak bir ibret vardır, ama çokları iman etmedi.
    140. Ve şüphesiz ki Rabbin, gerçekten O, çok güçlü ve çok merhametlidir.
    141. Semüd (kavmi) de gönderilen peygamberleri yalanladı.
    142. Kardeşleri Salih o zaman onlara şöyle demişti: «Allah´tan korkmaz mısınız?
    143. Haberiniz olsun ki, ben size gönderilmiş güvenilir bir peygamberim.
    144. Gelin Allah´tan korkun ve bana itaat edin.
    145. Buna karşı ben sizden bir ücret istemiyorum. Benim mükafatım ancak alemlerin Rabbine aittir.
    146. Siz burada güven içinde bırakılacak mısınız:
    147. cennetler, pınarlar,
    148. salkımları sarkmış hurmalar, ekinler içinde?
    149. Ki bir de dağlardan keyifli keyifli evler yontuyorsunuz?
    150. Gelin, Allah´tan korkun da bana itaat edin.
    151. İtaat etmeyin o kimselere
    152. ki, yeryüzünü fesada verirler de ıslah etmezler.»
    153. Dediler: «Sen iyice büyülenmişlerden birisisin;
    154. Sen de bizim gibi bir beşerden başka bir şey değilsin; haydi bir ayet (mucize) getir, eğer doğru konuşanlardan isen!»
    155. (Salih): «İşte (o mucize) bir dişi deve; su hakkı bir (gün) ona, belli bir günün su hakkı da size;
    156. sakın ona bir kötülükle ilişmeyin, yoksa sizi büyük bir günün azabı yakalar.» dedi.
    157. Derken onu vurdular, fakat pişman oldular;
    158. çünkü kendilerini azap yakalayıverdi. Şüphesiz bunda (alınacak) bir ibret vardır; ama çoğu iman etmedi.
    159. Ve şüphesiz Rabbin gerçekten, O, çok güçlü ve çok merhametlidir.
    160. Lut kavmi de gönderilen peygamberleri yalanladı.
    161. Kardeşleri Lut o zaman onlara şöyle demişti: «Siz Allah´tan korkmaz mısınız?
    162. Haberiniz olsun, ben size gönderilmiş güvenilir bir peygamberim.
    163. Gelin Allah´tan korkun da bana itaat edin.
    164. Buna karşı ben sizden bir ücret de istemiyorum. Benim mükafatım ancak alemlerin Rabbine aittir.
    165. (165-166) Sizin için yarattığı eşleri bırakıyorsunuz da insanlar içinden erkeklere mi gidiyorsunuz? Doğrusu siz insanlıktan çıkmış bir kavimsiniz!
    166. (165-166) Sizin için yarattığı eşleri bırakıyorsunuz da insanlar içinden erkeklere mi gidiyorsunuz? Doğrusu siz insanlıktan çıkmış bir kavimsiniz!
    167. (Onlar): «Ey Lut, and içeriz ki (bu uyarılardan) vazgeçmezsen, kesinlikle (yurdun dışına) çıkarılanlardan olacaksın!» dediler.
    168. (Lut) dedi ki: «Doğrusu ben bu işinize kin güdenlerdenim.
    169. Ey Rabbim, beni ve ailemi bunların yaptıklarının uğursuzluğundan kurtar!
    170. Biz de onu ve ailesini tamamen kurtardık.
    171. Ancak (geride) bir yaşlı kadın kaldı.
    172. Sonra geride kalanların hepsini yerle bir ettik.
    173. Ve üzerlerine öyle bir yağmur yağdırdık ki, ne kötü idi O uyarılanların yağmuru!
    174. Şüphesiz bunda gerçekten bir ibret vardır; ama çoğu iman etmedi.
    175. Ve şüphesiz ki Rabbin, gerçekten çok güçlü ve çok merhametlidir.
    176. Eyke halkı da gönderilen peygamberleri yalanladı
    177. Şuayb o zaman onlara şöyle demişti: «Siz Allah´tan korkmaz mısınız?
    178. Haberiniz olsun, ben size gönderilmiş güvenilir bir peygamberim.
    179. Gelin Allah´tan korkun ve bana itaat edin.
    180. Buna karşı sizden bir ücret istemiyorum. Benim mükafatım alemlerin Rabbine aittir.
    181. Ölçeği tam ölçün de hak yiyenlerden olmayın.
    182. ve doğru terazi ile tartın!
    183. Halkın eşyalarını değerinden düşürmeyin ve yeryüzünü ihtilalcilikle fesada vermeyin.
    184. O sizi ve sizden önceki nesilleri yaratan Yaratıcıdan korkun!»
    185. Dediler: «Sen muhakkak büyülenmişlerdensin.
    186. Sen de bizim gibi bir beşerden başka nesin? Doğrusu biz seni muhakkak yalancılardan sanıyoruz.
    187. Üzerimize gökten bir parça düşürüver, eğer doğru söyleyenlerden isen.»
    188. (Şuayb): «Rabbim yaptıklarınızı daha iyi bilir.» dedi.
    189. Hülasa onu yalanladılar, kendilerini de o gölge gününün azabı yakalayıverdi. O cidden büyük bir günün azabı idi.
    190. Şüphesiz bunda (alınacak) bir ibret vardır; ama çoğu iman etmedi.
    191. Ve şüphesiz ki Rabbin, gerçekten O, çok güçlü ve çok merhametlidir.
    192. Ve gerçekten bu (Kur´an) alemlerin Rabbinin indirmesidir.
    193. Onu Ruhu´l-Emin (Cebrail) indirdi.
    194. Senin kalbine ki uyarıcılardan olasın,
    195. açık parlak bir Arapça ile.
    196. O, şüphesiz öncekilerin kitaplarında da var.
    197. Beni İsrail bilginlerinin onu bilmesi, onlar için bir delil değil mi?
    198. Eğer onu Arapça bilmeyenlerin birine indirseydik de,
    199. O onlara okusaydı, yine iman etmeyeceklerdi.
    200. Biz onu suçluların kalbine öyle sokmuşuzdur.
    201. Onlar acı azabı görecekleri zamana kadar ona iman etmezler
    202. o azap kendilerine ansızın hiç farkında olmadıkları bir anda gelecektir,
    203. (O zaman) diyecekler: «Acaba bize bir mühlet verilir mi?»
    204. Acaba azabımızın acele gelmesini mi istiyorlar?
    205. Gördün ya, onlara senelerce zevk ettirsek,
    206. Sonra kendilerine yapılan tehdit gelip çatsa,
    207. o yaşatıldıkları zevkin kendilerine hiç faydası olmayacaktır.
    208. Bununla birlikte Biz hangi memleketi helak ettikse, muhakkak onun uyarıcıları olmuştur.
    209. (Onlara) ihtar edilmiştir ve Biz haksızlık etmiş değilizdir.
    210. Ve bunu (Kur´an´ı) şeytanlar indirmedi;
    211. bu onlara hem yaraşmaz, hem güçleri yetmez.
    212. Onlar (vahyi) işitmekten kesinlikle mahrum edilmişlerdir.
    213. Bundan dolayı sakın, Allah ile beraber başka bir tanrıya yalvarma ki azap edileceklerden olmayasın.
    214. En yakın hısımlarını uyar.
    215. Ve sana uyan müminlere kanadını indir.
    216. Bunun üzerine sana isyan ederlerse: «Ben sizin yaptıklarınızdan uzağım.» de.
    217. Ve O güçlü ve merhametli olana güvenip dayan.
    218. O ki, (namaza) kalktığın vakit seni görüyor
    219. ve secde edenler arasında dolaşmanı da.
    220. Çünkü, herşeyi işiten, herşeyi bilen O´dur.
    221. Şeytanların kimin üzerine indiğini size haber vereyim mi?
    222. Günaha kendini kaptırmış herbir sahtekar üzerine inerler.
    223. Onlar (şeytanlara) kulak verirler ve çoğu da yalan söylerler.
    224. Şairler(e gelince) bunların arkasına da çapkınlar, sapkınlar düşer.
    225. Görmüyor musun, bunlar her vadide şaşkın şaşkın dolaşırlar.
    226. Hem de yapmayacakları şeyleri söylerler.
    227. Ancak iman edip iyi ameller işleyenler, Allah´ı çokça zikredenler ve kendilerine haksızlık edildikten sonra öçlerini alanlar müstesna. O haksızlık edenler hangi inkılaba münkalib olacaklarını (hangi akibete yuvarlanacaklarını) yarın bilecekler.