|
| 1. | (Ey Rasûlüm), Rabbinin çok yüce adını tesbih et; (Sübhane Rabbiye’l-A’lâ, de). |
| 2. | O Rabbin ki (her şeyi) yarattı da düzenine koydu. |
| 3. | O Rabbin ki, (eşyanın cins ve nevilerini) takdir etti de doğru yolu gösterdi. |
| 4. | O Rabbin ki, (yemyeşil) otlakları çıkardı; |
| 5. | Sonra da onu, kurumuş, kararmış bir hale çevirdi. |
| 6. | Bundan böyle, sana (Cebrâil’in öğreteceği üzere) Kur’an okutacağız da unutmıyacaksın. |
| 7. | Ancak Allah’ın (nesh edip de unutulmasını) dilediği müstesna... Çünkü O, aşikârı da bilir, gizliyi de... |
| 8. | Hem seni, (vahy ezberlemek, şeriatı tebliğ etmek hususunda) en kolay yola muvaffak kılacağız. |
| 9. | O halde, fayda versin (yahud fayda vermesin), sen Kur’an ile öğüd ver; (tebliğ vazifeni yap). |
| 10. | Muhakkak ki Allah’dan korkan öğüd alacaktır. |
| 11. | Kâfir olan ise, öğüd almaktan kaçınacaktır. |
| 12. | Ki o, en büyük ateşe girecek; |
| 13. | Sonra orada ne ölecek, ne de hayat bulacaktır... |
| 14. | Gerçekten kurtulmuştur, (küfür ve masiyyetten) temizlenen; |
| 15. | Ve Rabbinin ismini anıp da namaz kılan... |
| 16. | Fakat (ey kâfirler!) siz dünya hayatını (ahirete) tercih ediyorsunuz. |
| 17. | Halbuki ahiret, daha hayırlı ve daha devamlıdır. |
| 18. | Doğrusu bu, (on dördüncü âyetten itibaren olan hükümler) evvelkilerin kitaplarında vardır: |
| 19. | İbrahîm’in ve Mûsa’nın kitaplarında... |