1. |
(Ey Rasûlüm), Rabbinin çok yüce adını tesbih et; (Sübhane Rabbiye’l-A’lâ, de). |
2. |
O Rabbin ki (her şeyi) yarattı da düzenine koydu. |
3. |
O Rabbin ki, (eşyanın cins ve nevilerini) takdir etti de doğru yolu gösterdi. |
4. |
O Rabbin ki, (yemyeşil) otlakları çıkardı; |
5. |
Sonra da onu, kurumuş, kararmış bir hale çevirdi. |
6. |
Bundan böyle, sana (Cebrâil’in öğreteceği üzere) Kur’an okutacağız da unutmıyacaksın. |
7. |
Ancak Allah’ın (nesh edip de unutulmasını) dilediği müstesna... Çünkü O, aşikârı da bilir, gizliyi de... |
8. |
Hem seni, (vahy ezberlemek, şeriatı tebliğ etmek hususunda) en kolay yola muvaffak kılacağız. |
9. |
O halde, fayda versin (yahud fayda vermesin), sen Kur’an ile öğüd ver; (tebliğ vazifeni yap). |
10. |
Muhakkak ki Allah’dan korkan öğüd alacaktır. |
11. |
Kâfir olan ise, öğüd almaktan kaçınacaktır. |
12. |
Ki o, en büyük ateşe girecek; |
13. |
Sonra orada ne ölecek, ne de hayat bulacaktır... |
14. |
Gerçekten kurtulmuştur, (küfür ve masiyyetten) temizlenen; |
15. |
Ve Rabbinin ismini anıp da namaz kılan... |
16. |
Fakat (ey kâfirler!) siz dünya hayatını (ahirete) tercih ediyorsunuz. |
17. |
Halbuki ahiret, daha hayırlı ve daha devamlıdır. |
18. |
Doğrusu bu, (on dördüncü âyetten itibaren olan hükümler) evvelkilerin kitaplarında vardır: |
19. |
İbrahîm’in ve Mûsa’nın kitaplarında... |