Nuh Suresi
    ALİ FİKRİ YAVUZ MEALİ
    Rahmân ve rahîm olan Allah´ın adıyla
    1. Gerçekten biz, Nûh’u kavmine gönderdik: “-Kavmine acıklı bir azab gelmezden önce onları korkut” diye...
    2. (Nûh onlara) dedi ki: “-Ey kavmim! Muhakkak ki ben, size (azab ile korkutan) açık bir peygamberim;
    3. Allah’a ibadet edin, O’ndan korkun ve bana da itaat edin diye...
    4. (Bu takdirde Allah) günahlarınızdan size bağışlar ve sizi muayyen bir vakte kadar (azab çektirmeksizin ölüm anına dek) geri bırakır. Şüphe yok ki, Allah’ın takdir ettiği ecel (ölüm) gelince geri bırakılmaz; eğer bilseydiniz, (iman eder de azabdan kurtulurdunuz.)
    5. Nûh dedi ki: “- Ey Rabbim! Ben kavmimi gece ve gündüz (imana) dâvet ettim.
    6. Fakat benim dâvet etmem, onlara ancak (imandan) kaçmağı artırdı.
    7. Doğrusu ben, onları senin bağışlaman için her dâvet ettiğimde, onlar parmaklarını kulaklarına tıkadılar ve elbiselerine büründüler (ki beni görmesinler, küfürde) ısrar ettiler ve kibirlendikçe kibirlendiler.
    8. Sonra ben, onları aşikâre olarak (tevbeye) çağırdım.
    9. Sonra, hem ilân ederek onlara söyledim, hem gizliden gizliye söyledim onlara...
    10. Dedim ki: Gelin, Rabbinizin mağfiretini isteyin; çünkü O, Gaffâr’dır= mağfireti çok boldur.
    11. (Rabbinizin mağfiretini dilediğiniz takdirde, Allah) üzerine bol bol yağmur salıverir.
    12. Hem mallarınızı, hem de oğullarınızı çoğaltır ve size bahçeler yaratır, size ırmaklar akıtır.
    13. Neyse siz, Allah’dan korkmazsınız, (O’nun azametini tanımazsınız?)
    14. Halbuki O, sizi, türlü türlü hallerle yaratmıştır.
    15. Görmediniz mi, Allah yedi göğü tabaka tabaka nasıl yaratmış?
    16. Ay’ı içlerinde bir nur kıldı, güneşi de kıldı bir kandil...
    17. Allah sizi (babanız Âdem’i) arzdan yaratıp meydana çıkardı.
    18. Sonra sizi oraya döndürecek ve sizi bir daha çıkışla (kabirden) çıkaracak.
    19. Allah sizin için arzı bir döşek yapmıştır;
    20. Onun geniş yollarında gezesiniz diye...”
    21. Nûh şöyle dedi: “- Rabbim! onlar, (kendilerine emrettiğim şeylerde) bana isyan ettiler. Malı ve çocuğu kendisine hüsrandan başka bir şey artırmıyan kimselere uydular;
    22. Ve çok büyük bir hileye giriştiler, (Nûh’a eziyete kalkıştılar).
    23. Bir de (ileri gelenler, yardakçılarına) şöyle dediler: Sakın ilâhlarınızı (tapındığınız putları) bırakmayın. Hele (en büyükleri olan) Vedd’i, Suva’ı, Yeğûs’u, Ye’ûk’u, Nesr’i, asla bıramayın...
    24. Gerçekten bunlar çok kimseleri yoldan çıkardılar. (Ey Rabbim!) Sen de zalimlerin ancak helâkini artırır.”
    25. Onlar günahları yüzünden suda boğuldular da ateşe atıldılar. Artık Allah’dan başka, kendilerine yardımcılar bulamadılar.
    26. Nuh, şöyle demişti: “- Ey Rabbim! kâfirlerden hiç kimseyi yeryüzünde bırakma;
    27. Çünkü sen, onları bırakırsan, senin kullarını sapıtırlar ve ancak bir nankör facir doğururlar.
    28. Rabbim! Beni, ana-babamı, mümin olarak evime gireni, bütün mümin erkekleri ve bütün mümin kadınları bağışla. Zalimlerin ise, ancak helâkini artır...