1. |
Andolsun güneşe ve ışığına. |
2. |
Ve ondan ışık aldığı, ardına düşüp seyrettiği zaman aya. |
3. |
Ve ışıdığı zaman güne. |
4. |
Ve kapladığı zaman geceye. |
5. |
Ve göğe ve onu kurana. |
6. |
Ve yere ve onu döşeyene. |
7. |
Ve cana ve âzasını düzüp koşana. |
8. |
Derken ona kötülüğünü de, çekinmesini de ilham etmiştir. |
9. |
Andolsun ki kim, özünü iyice temizlemişse kurtulmuştur, murâdına ermiştir. |
10. |
Ve andolsun ki kim, özünü kirletmiş, kötülüğe gömmüşse ziyana girmiştir. |
11. |
Semûd, azgınlığıyle yalanlamıştı. |
12. |
O zaman ki en bahtsızları atılmıştı da. |
13. |
Derken Allah´ın Peygamberi, bu demişti onlara, Allah´ın dişi devesi, çekinin ondan ve suvarılmasından. |
14. |
Derken yalanlamışlardı onu da ayaklarını kesip öldürmüşlerdi deveyi, derken Rableri de suçları yüzünden onları helâk etmişti de orasını düzleyivermişti. |
15. |
Bu işin sonundan korkmazdı ki. |